Partnerstwo zbiorowe to rodzaj partnerstwa handlowego, w którym kilku partnerów łączy się pod wspólną nazwą i solidarnie w celu rozwoju działalności gospodarczej.
Typ społeczeństwa kolektywnego opiera swoją koncepcję na zjednoczeniu kilku partnerów w celu opracowania określonego projektu lub realizacji działalności gospodarczej.
Wszyscy uczestniczący partnerzy cenią wspólne zobowiązanie do udziału w tworzonej spółce handlowej. Ich odpowiednie prawa i obowiązki zostaną ustalone zgodnie z wkładem każdego z nich.
W wyniku tych uzgodnionych zobowiązań powstaje wspólny i wspierający podział wyników spółki. W przypadku strat partnerzy muszą stawić im czoła własnym majątkiem.
Z tych powodów związki często dorównują kilku partnerom o dużej harmonii zawodowej i niskim kapitale społecznym.
Ułatwia to podejmowanie decyzji ekonomicznych i zarządzanie, faworyzując sprawiedliwy i wspierający podział zysków i obowiązków.
Główne cechy społeczeństwa kolektywnego
Istnieje szereg charakterystycznych cech tego typu spółki handlowej:
- Działalność handlowa: Statut spółki ma na celu prowadzenie określonej działalności gospodarczej.
- Personalistyczny charakter: Wykonywanie tej działalności odbywa się pod tą samą, ujednoliconą nazwą firmy.
- Liczba partnerów: Ta alternatywa wymaga co najmniej dwóch partnerów, aby jej konstytucja była możliwa.
- Odpowiedzialność: Jest ustanowiony jako solidarny i nieograniczony, gdzie wspólnicy odpowiadają na ewentualne długi w sposób subsydiarny, nieograniczony i solidarny. Na tym polega główna różnica w stosunku do innych rodzajów spółek handlowych, takich jak spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.
- Kapitał społeczny: Ten tryb nie wymaga minimalnego wkładu kapitałowego w tworzenie firmy.
- Wyznanie społeczne: Ta firma wymaga wspólnej nazwy, która obejmuje wszystkich partnerów lub jednego z nich, wraz z rozwiązaniem umowy i CIA. Musi również obejmować S.C. lub S.R.C społeczeństwa kolektywnego.
- Komunikacja i konstytucja formalna: Społeczeństwo zbiorowe musi być zarejestrowane w Rejestrze Handlowym, podając publicznie i legalnie zarówno nazwę firmy, jak i nazwę zbiorową.
Członkowie społeczeństwa kolektywnego
Partnerzy należący do tego typu związków zawodowych mogą posiadać zarówno osobowość fizyczną, jak i prawną do swojego uczestnictwa.
Ponadto są one podzielone na dwa odrębne zestawy:
- Partner przemysłowy: Łącznie z partnerami roboczymi, którzy przyczyniają się do realizacji celów firmy. Chociaż generalnie nie uczestniczą w zarządzaniu i administrowaniu nim (a zatem nie ponoszą odpowiedzialności za potencjalne straty), mają prawo do zysku.
- Partner kapitałowy: Wnosząc zarówno towary, jak i kapitał i pracę, partnerzy ci odpowiadają za zarządzanie firmą. Uczestniczą w zyskach proporcjonalnie do swojego udziału, choć w tym sensie muszą także wspierać straty.
Ta modalność korporacyjna jest regulowana w różnych systemach prawnych i przepisach prawnych każdego kraju, tak jak w przypadku pozostałych modeli spółek handlowych.
Na przykład w przypadku hiszpańskim instytucją, która go definiuje i określa jego cechy, jest kodeks handlowy. W sprawach podatkowych firmy te są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Przykłady społeczeństwa kolektywnego w rzeczywistości
Spółka zbiorowa lub spółka jawna nie jest formą spółki większościowej, ponieważ istnieją inne bardziej rozpowszechnione formy, takie jak spółka spółdzielcza lub wspomniane już spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.
To powiedziawszy, istnieją różne reprezentacje w codziennym życiu gospodarczym społeczności. Przykładami tego są małe wspólne przedsięwzięcia lub związek niektórych profesjonalistów.
W związku z tym wiele kancelarii prawnych, kancelarii prawnych, firm architektonicznych lub brokerów ubezpieczeniowych decyduje się na tworzenie spółek zbiorowych.
