Twierdzenie Coase'a wskazuje, że jeśli prawa własności są dobrze zdefiniowane, a koszty transakcji są zerowe, negocjacje między stronami doprowadzą nas do optymalnego punktu alokacji na rynku.
Zgodnie z twierdzeniem Coase'a, gdy strony mogą negocjować swobodnie i bez większych kosztów, tak naprawdę nie ma znaczenia, która strona początkowo ma prawo własności, ponieważ ostatecznie pozostanie ona w rękach tego, kto najbardziej ją ceni. Ostateczny wynik negocjacji doprowadzi nas do optymalnej alokacji zasobów.
Prawa własności wskazują, kto co jest właścicielem lub ma pozwolenie na zrobienie czegoś.
Warunki spełnienia twierdzenia Coase'a
Spełnienie tego twierdzenia wymaga spełnienia dwóch warunków:
- Dobrze zdefiniowane prawa własności
- Niskie lub brak kosztów transakcyjnych
Przykład zastosowania twierdzenia Coase
Załóżmy, że w okolicy małego miasteczka jest lekarz. W pobliżu gabinetu lekarskiego zadomowił się piekarz, który kupił nową maszynę do pieczenia chleba. Nowa maszyna jest bardzo głośna, więc lekarz słyszy ją ze swojego gabinetu, co odciąga go od pracy.
Lekarz chce, aby piekarz przestał produkować lub odszedł, ponieważ nie może dobrze opiekować się swoimi pacjentami. Piekarz chce kontynuować produkcję, ponieważ dobrze sobie radzi w tej dziedzinie i ma wielu klientów. Kto ma prawo kontynuować produkcję?
Załóżmy, że lekarz i piekarz pójdą do sądu, a sąd zgodzi się z lekarzem. Piekarz zmienia sąsiedztwo. Lekarz byłby jednak skłonny zrzec się swoich praw, gdyby piekarz wypłacił mu odszkodowanie większe niż koszt przeprowadzki do innej dzielnicy dla lekarza.
A gdyby sąd dał piekarzowi prawo? Jeśli lekarz ceni sobie prawo do pobytu w okolicy bardziej niż piekarz, może zaoferować piekarzowi odszkodowanie za przeprowadzkę do innej dzielnicy. W ten sposób wynik jest taki sam, a strona, która najbardziej ceni prawo własności, ostatecznie je otrzymuje. W zależności od tego, kto otrzyma prawo, wartość tego, co produkuje każda część, oraz koszty utraty własności (w tym przypadku przeniesienia do innego obszaru) będą się różnić.
Reasumując, zdaniem Coase'a, gdy nie ma kosztów transakcyjnych, a sądy określają, kto ma prawo własności, nie ma znaczenia, komu zostało ono początkowo przypisane, ponieważ po negocjacjach zostanie ono pozostawione temu, kto ceni go najbardziej.
Kiedy twierdzenie Coase'a przestaje być ważne?
Twierdzenie Coase’a przestaje obowiązywać, gdy występują wysokie koszty negocjacji (na przykład między firmą a tysiącami ludzi na danym obszarze) lub gdy prawa własności nie są dobrze zdefiniowane (wszystkie strony uważają, że mają prawo robić to, co chcą).