Konsumpcja to działanie polegające na używaniu i/lub wydawaniu produktu, dobra lub usługi w celu zaspokojenia zarówno podstawowych, jak i drugorzędnych potrzeb człowieka. W ekonomii konsumpcja jest uważana za ostatnią fazę procesu produkcyjnego, kiedy otrzymane dobro może służyć konsumentowi.
Są towary i usługi, które zużywają się po spożyciu, takie jak żywność, podczas gdy są inne, które ulegają jedynie przekształceniu, na przykład podróż samolotem.
W obecnym systemie kapitalistycznym konsumpcja reprezentuje działalność cykliczną, ponieważ człowiek produkuje dla konsumpcji i ta konsumpcja generuje większą produkcję. Konsumpcja dąży do zaspokojenia nie tylko obecnych potrzeb, ale także przyszłych potrzeb.
Cytując amerykańskiego socjologa Jeremy'ego Rifkina, wykładniczy wzrost konsumpcji nastąpił w latach 20. XX wieku, aby „złagodzić nadprodukcję w Stanach Zjednoczonych, motywowaną wzrostem produktywności i spadkiem popytu ze względu na istnienie dużej liczby bezrobotnych z powodu zmiany, które miały miejsce ”.
Dekada lat dwudziestych przyniosła wtedy wielki przełom dla systemu kapitalistycznego. Odtąd więc masowy obieg kapitału (pieniądza) odbywał się właśnie poprzez kupno i sprzedaż produktów, czyli poprzez konsumpcję.
Konsumpcja jest również jedną z głównych miar produktu krajowego brutto (PKB).
Rodzaje konsumpcji
W makroekonomii można rozróżnić:
- Prywatna konsumpcja: Reprezentuje wartość zakupów produktów i umów o świadczenie usług dokonanych przez rodziny i firmy prywatne.
- Spożycie publiczne: Zakupy państwowe.
Problem z konsumpcją
Z punktu widzenia zrównoważonej gospodarki wielki problem konsumpcji polega na tym, że duża część ludności świata nie produkuje, lecz konsumuje.
Dlatego coraz bardziej konieczne staje się stworzenie systemu, który normalizuje tę sytuację i pomaga każdemu konsumentowi przypisać mu jakąś rolę produkcyjną, bez względu na to, jak małą, aby utrzymać planetę w prawidłowym działaniu.
Potrzeby drugorzędne