Poza ludzką katastrofą na polach bitew i bombardowaniami, ekonomia, dostarczanie zasobów i zarządzanie nimi są kluczowymi czynnikami decydującymi o zwycięstwie w wojnie. Właśnie w czasie II wojny światowej, dzięki ustawie o pożyczkach i dzierżawie, oblężona Wielka Brytania mogła dalej przeciwstawiać się III Rzeszy.
Pod koniec lat czterdziestych kontynentalna Europa poddała się nazistom. Tylko Wielka Brytania nadal stawiała opór siłom niemieckim. Sama walka nie była dla Brytyjczyków łatwym zadaniem, ponieważ ich gospodarka była na skraju bankructwa. I to jest to, że wsparcie wojny przeciwko potędze militarnej, takiej jak Niemcy, wymagało kolosalnych wysiłków gospodarczych.
Oblężona Brytania
Tak więc brytyjski premier Winston Churchill w liście z 8 grudnia 1940 r. wysłał ważny list do swojego amerykańskiego kolegi, prezydenta Franklina Delano Roosevelta. W liście tym Churchill domagał się większego zaangażowania Amerykanów i ostrzegał przed zagrożeniami, jakie stoją przed brytyjską gospodarką. W tym sensie brytyjski premier dosłownie ostrzegł, że brytyjskie kredyty w dolarach wkrótce się wyczerpią, co dotyczyło również rezerw złota. Aby dodać zniewagę do obrażeń, niemieckie okręty podwodne grasowały po Atlantyku, atakując kluczowe konwoje brytyjskiej floty handlowej.
Na prośbę sojusznika o pomoc Roosevelt zaczął się zastanawiać, jak mógłby pomóc Wielkiej Brytanii. Dla Stanów Zjednoczonych ważne było, aby Wielka Brytania nadal stawiała opór Niemcom Hitlera. W ten sposób w umyśle prezydenta Roosevelta pojawił się pomysł. Chodziło o dzierżawę. Sam amerykański prezydent w prosty sposób wyjaśnił, w jaki sposób pomogą Brytyjczykom. Roosevelt powiedział, że jeśli dom sąsiada zacznie się palić, sąsiad nie zostanie obciążony kosztami korzystania z węża. W każdym razie będziesz mógł użyć węża do ugaszenia pożaru, który sąsiad musi zwrócić po zgaszeniu płomieni. Tym samym została zatwierdzona tzw. ustawa Lend-Lease, znana również jako Lend-Lease.
Amerykańska pomoc wykraczała poza kwestie ekonomiczne, a okręty marynarki wojennej Ameryki Północnej były odpowiedzialne za eskortowanie konwojów brytyjskich, które przekraczały wody Atlantyku.
Wsparcie, które nie było bezpłatne dla Brytyjczyków
Churchill powiedział w związku z tym, że był to „najbardziej bezinteresowny czyn w historii jakiegokolwiek kraju”. Chociaż prawdą jest, że nie okazało się to tak bezinteresownym czynem i że miało to ogromny koszt dla Wielkiej Brytanii. W tym sensie słynny historyk Antony Beevor w swojej książce „Druga wojna światowa” wyjaśnia, że przeprowadzono audyt aktywów brytyjskich i że środki nie zostaną wysłane, dopóki nie wyczerpią się wszystkie rezerwy złota i walut. Z tych wszystkich powodów Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych wysłała statek do Kapsztadu, aby przejąć ostatnią partię brytyjskiego złota zdeponowaną w RPA.
Co więcej, wykroczyło to poza złoto i wpłynęło na brytyjskie firmy. Tak więc brytyjskie firmy zlokalizowane w Stanach Zjednoczonych, takie jak Courtland, Lever i Shell, zostały sprzedane po naprawdę absurdalnych cenach. Jednak sytuacja militarna i gospodarcza w Wielkiej Brytanii była tak tragiczna, że Brytyjczycy nie byli w stanie zgłosić sprzeciwu.
Wywołało to niepokoje wśród ludności brytyjskiej, ponieważ Wielka Brytania musiała ponieść ważne płatności za zamówienia na broń do Stanów Zjednoczonych, w których nawet musieli uczestniczyć po zakończeniu wojny. Wręcz przeciwnie, brytyjskie żądania broni pomogły wyrwać amerykańską gospodarkę z ziemi.
Kto skorzystał?
Dzięki ustawie o dzierżawie i dzierżawie Stany Zjednoczone stały się tak zwanym „arsenałem demokracji”. Jej potężny przemysł dostarczał broń i zaopatrzenie niezbędne do pokonania Niemiec i Wielkiej Brytanii, był głównym beneficjentem tego prawa.
Jednak nie tylko Wielka Brytania była w stanie pozyskać materiały wojenne, materiały i zaopatrzenie dzięki ustawie Lend and Lease. Wolna Francja, Chiny i Związek Radziecki również mogłyby skorzystać z tego prawa. Z około 50 miliardów dolarów, 31,4 miliarda dolarów trafiło do Wielkiej Brytanii, 11,3 miliarda dolarów do Rosji, 3,2 miliarda dolarów do Wolnej Francji, a Chiny pochłonęły 1,6 miliarda dolarów.
Ale jakie materiały otrzymali odbiorcy Lend-Lease? Cóż, gotowa amunicja, surowce i maszyny były głównymi elementami, które złożyły się na tę ustawę o pożyczkach i dzierżawach.
Plan Marshalla