Kredyt jest częścią zapisu księgowego, w której rejestrowane są wzrosty pasywów, rachunków kapitału własnego i dochodów, a także spadki aktywów i kont wydatków.
Wykorzystywany jest w rachunkowości podwójnego zapisu, gdzie kredyt ma swój odpowiednik z debetem, czyli lewą częścią rachunku księgowego. Kwota uwzględniona w uznaniu musi być taka sama jak debet.
Jak widać na poniższym obrazku, zasób jest reprezentowany po prawej stronie wpisu księgowego:
Konto T
Komponenty kredytowe
Zaliczenie obejmuje trzy koncepcje:
- Numer rachunku księgowego: Konieczne jest wskazanie numeru rachunku księgowego, który jest rejestrowany. Każdy kraj posiada tabelę kont księgowych, w której konta Ogólnego Planu Rachunkowości są zakodowane numerycznie.
- Nazwa konta księgowego: Nazwa rachunku jest opcjonalna, ponieważ w wielu krajach wystarczy podać numer rachunku.
- Kwota operacji: Po prawej stronie numeru i nazwy rachunku należy wskazać kwotę operacji, która ma wpływ na każde konto księgowe.
Kredyt może obejmować kilka kont księgowych, jak widać na poniższym przykładzie:
Kody 700 i 477 odnoszą się do numeru konta; nazwy „Sprzedaż towarów” i „VAT należny” odnoszą się do nazwy rachunku; a liczby 1000 i 210 odnoszą się do kwoty operacji. Ten zapis księgowy jest niekompletny, ponieważ konieczne byłoby odnotowanie zapisu przeciwstawnego w debecie.
Co jest zapisane w zaliczeniu?
Gdy wystąpi zdarzenie księgowe, wpis księgowy musi zostać zarejestrowany. W zależności od charakteru operacji, wzrosty lub spadki pozycji muszą być rejestrowane na rachunku debetowym lub kredytowym. W akredytacji ewidencjonowane są następujące rodzaje operacji:
- Zwiększenia pozycji zobowiązań, kapitału własnego lub dochodów: Obejmują również operacje, w których rejestrowane jest konto zobowiązań, kapitału własnego lub dochodów.
- Zmniejszenie pozycji aktywów lub kosztów. Obejmują również operacje, w których konto aktywów lub wydatków jest usuwane z bilansu.
Księga Główna: saldo kredytowe
Wszystkie konta księgowe zarejestrowane przez firmę znajdują odzwierciedlenie w księdze głównej. Te konta księgowe mogą być rejestrowane w kilku zapisach księgowych, a z kolei mogą mieć zapisy zarówno w debetach, jak i kredytach. Saldo konta księgowego uzyskuje się z różnicy między całkowitą kwotą debetu i kredytu. Gdy kwota kredytu jest wyższa niż kwota debetu, mówi się, że konto księgowe ma saldo kredytowe.
Podamy ilustrujący przykład: konto księgowe (700) Sprzedaż towarów ma kilka zapisów w różnych zapisach księgowych. W uznaniu znajdują się adnotacje dla kwoty 100, 300 i 250, a w debecie wpis dla kwoty 50. Saldo tego konta wynosi 600, ponieważ jest to różnica między kredytem (w sumie 650) a debetem (w sumie 50). Saldo jest wierzycielem, ponieważ kwota kredytu jest wyższa niż debet. Graficznie byłoby to reprezentowane w następujący sposób:
Rachunki dochodówPamiętnik