Test odpowiedniości MIFID (Test przydatności) jest dokumentem w formie kwestionariusza, który ocenia cele inwestycyjne, sytuację finansową oraz znajomość rynków finansowych inwestora. Test adekwatności określa profil ryzyka inwestora.
Test odpowiedniości jest wymagany dla wszystkich klientów detalicznych, którym ma być świadczona usługa doradztwa finansowego lub zarządzania portfelem inwestycyjnym.
Poprzez test adekwatności instytucje finansowe oceniają swoich klientów pod kątem:
- Twoje cele inwestycyjne.
- Twoja sytuacja finansowa.
- Jego wiedza i doświadczenie na rynkach finansowych.
W zależności od wyników uzyskanych w teście, klientowi przypisywany jest określony profil ryzyka.
Profil ryzyka testu odpowiedniości
Odzwierciedla stopień awersji klienta do ryzyka w stosunku do produktów lub usług finansowych, których wymaga na rynku. Podmiot użyje tego profilu jako miary stopnia ryzyka, które każdy klient jest skłonny ponieść. Są one zwykle klasyfikowane w następujący sposób:
- Konserwatywny lub niskiego ryzyka
- Umiarkowane lub średnie ryzyko
- Ryzykowne, odważne lub wysokie ryzyko
Podmiot nie będzie proponował produktów wysokiego ryzyka bardzo konserwatywnym klientom. Ten rodzaj produktu, na przykład emisje kapitałowe, jest skierowany do klientów o bardziej ryzykownych profilach.
Dyrektywa MIFID ma na celu zagwarantowanie ochrony inwestorów, biorąc pod uwagę złożone i zmieniające się otoczenie rynków finansowych. Poprzez test adekwatności podejmuje się próbę uniemożliwienia klientowi zamówienia produktu, którego tak naprawdę nie rozumie lub nie jest świadomy związanego z nim ryzyka.
Test adekwatności vs test wygody
Oba testy są zazwyczaj prezentowane wspólnie przez podmioty. Jednak mają różnice:
| TEST PRZYDATNOŚCI | ||
|---|---|---|
| Dla jakich produktów i usług? | Treść pytania | Wynik |
| Spersonalizowane porady
Zarządzanie portfelem | Cele inwestycyjne klienta
Sytuacja finansowa Wiedza i doświadczenie finansowe | Profil ryzyka klienta:
Konserwatywny Umiarkowany Ryzykowny Inne |
| Test wygody | ||
|---|---|---|
| Dla jakich produktów i usług? | Treść pytania | Wynik |
| Produkty złożone (stały dochód ze strukturą, dług podporządkowany, preferowany, instrumenty pochodne itp.)
Niektóre produkty nieskomplikowane, jeśli inicjatywa zamawiająca należy do podmiotu (środki, dług publiczny niektórych krajów itp.). | Znajomość rynków finansowych klienta
Wcześniejsze doświadczenie inwestycyjne | Wygodne produkty dla klienta
Nieodpowiednie produkty |
Zgodność z przepisami MIFID
Od 2007 r. wszystkie instytucje finansowe w państwach członkowskich Unii Europejskiej muszą spełniać wymogi przepisów MIFID.. Jej zakres rozciąga się na działalność finansową polegającą na doradztwie spersonalizowanym, uznaniowym zarządzaniu portfelem oraz kontraktowaniu funduszy i papierów wartościowych. Ponadto MIFID wymaga, aby podmioty finansowe klasyfikowały swoich klientów w następujących kategoriach:
- Kwalifikujący się odpowiednik (uprawniony kontrahent): Klienci, którzy ze względu na swój charakter prawny mogą działać bezpośrednio na rynkach finansowych. Na przykład duże instytucje kredytowe lub spółki zarządzające instytucji zbiorowego inwestowania (IIC). Zgodnie z przepisami uważa się, że nie jest konieczne przeprowadzanie testu odpowiedniości i testu wygody dla tego typu klientów, ponieważ zakłada się, że mają oni najwyższy poziom wiedzy i doświadczenia finansowego.
- Profesjonalny (profesjonalny): Klienci, u których zakłada się, że mają również dużą wiedzę finansową, aby ocenić ryzyko określonej decyzji inwestycyjnej, ale na niższym poziomie niż ci sklasyfikowani jako uprawnieni kontrahenci. Na przykład średniej wielkości dostawcy usług inwestycyjnych. Przepisy nie uznają również za konieczne przeprowadzanie testów przydatności i testów przydatności dla tego typu klienta.
- Detaliści (sprzedaż): Reszta klientów nieuwzględnionych w poprzednich kategoriach i nieposiadających rozległej wiedzy finansowej. W rzeczywistości większość klientów indywidualnych i MSP to klienci detaliczni. W takim przypadku MIFID wymaga najwyższego poziomu ochrony i zawsze konieczne będzie wykonanie zarówno testu przydatności, jak i testu wygody. W rzeczywistości oba testy muszą być okresowo przeglądane dla każdego klienta i, w stosownych przypadkach, modyfikowane, jeśli wiedza finansowa klienta ulegnie zmianie.
