Przymus to przestępstwo objęte prawem karnym, polegające na uniemożliwianiu komuś robienia tego, co chce lub zmuszaniu go do zrobienia czegoś, czego nie chce robić.
Przymus jest rozumiany jako przestępstwo przeciwko wolności. Oznacza to, że tym, co chroni karny przymus, jest wolność. To, co chcesz chronić przed przestępstwem, jest znane jako chroniony majątek prawny. Dlatego w tym przypadku dobrem prawnym jest wolność ludu.
W tym przypadku chodzi o ochronę wolności jednostki, aby mogła robić, co chce, o ile jest to dozwolone przez prawo, oraz o wolność, aby nie była zmuszana do robienia czegoś, co lub chce zrobić.
Typ celu - Typ subiektywny
Przestępstwa składają się z typu obiektywnego, w którym się znajdują: przedmiot, działanie lub skutek, oraz typu subiektywnego, gdzie intencja lub motyw zysku są zintegrowane.
Typ celu
- Obiekt: Obiekt pokrywa się z podatnikiem tego przestępstwa. Kto popiera tę zbrodnię? Każdy, kto widzi jego wolę, pochylił się.
- Akcja: Istotne jest, aby istniała przemoc, aby był przymus, ta przemoc może być osobistym zastraszaniem lub przemocą w rzeczach. Na przykład, rozumie się, że podmiot jest zmuszany w przypadkach używania narkotyków, nawet jeśli nie ma przemocy materialnej.
- Wynik: Nakłonienie osoby do wykonania czynności bez jej zgody, bez chęci jej wykonania.
Typ subiektywny
W tym przestępstwie wymagane jest tylko oszustwo: to znaczy wola osoby, która stosuje przymus, chce użyć przemocy, aby nagiąć wolę drugiej osoby.
Przyczyny uzasadnienia
W ustawodawstwie hiszpańskim istnieje kilka powodów uzasadniających, które oznaczają, że przymus nie jest karany, ponieważ uważa się, że jest usprawiedliwiony. To są:
- Stan potrzeby: Stan ten pojawia się, gdy uzasadnione prawa jednostki można uratować tylko z naruszeniem praw osób trzecich.
- Zgodne z prawem korzystanie z prawa.
- Wypełnienie obowiązku.