Bazylea II jest drugim z Porozumień Bazylejskich, które składają się z szeregu wytycznych opracowanych przez Komitet Bazylejski w celu doradzania w zakresie regulacji bankowych i stworzenia międzynarodowego standardu.
Biorąc pod uwagę potrzebę dalszego rozwoju analizy rekomendacji rozpoczętej w Bazylei I, Bazylea II została utworzona w 2004 roku.
Wśród niektórych argumentów, które możemy wymienić, najważniejsze jest to, że przed umową Bazylea II nie brano pod uwagę zdolności osoby lub firmy do spłaty udzielonych pożyczek, ani czasu ich odzyskania, a co za tym idzie, ryzyko kredytowe. W tej sytuacji postanowiono stworzyć trzy filary, na których opiera się Bazylea II.
Trzy filary Bazylei II
Trzy filary są następujące:
Filar I: Miej minimalne wymogi kapitałowe
W tym celu należy ocenić ryzyko kredytowe, ale w przeciwieństwie do Bazylei I, uwzględnia ono jakość kredytobiorców korzystających z ratingów lub ratingów kredytowych.
Bazylea II wymaga, aby współczynnik kapitałów własnych banków przekraczał 8% i dodaje wymogi kapitałowe z tytułu ryzyka operacyjnego.
Ocena ta uwzględnia prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania kredytowego (PD), stratę w momencie niewykonania zobowiązania (LGD), które są obliczane przy użyciu standardowej metody z wykorzystaniem ocen ryzyka wystawianych przez wyspecjalizowane firmy lub za pomocą własnych zaawansowanych metod ratingowych i określa narażenie na ryzyko w przypadku niewykonania zobowiązania.
W tym filarze celem jest kwantyfikacja ryzyka kredytowego, rynkowego i operacyjnego. W ten sposób wykorzystuje się różne modele oceny ryzyka i istnieją zachęty do ulepszania tych modeli.
Filar II: Nadzór nad zarządzaniem środkami własnymi
W przypadku Hiszpanii Bank Hiszpanii jest organem odpowiedzialnym za zapewnienie, aby podmioty utrzymywały wystarczający kapitał w oparciu o ponoszone ryzyko.
Jednocześnie muszą też nadzorować obliczenia i ryzyka, które nie są badane w filarze I. I w ten sam sposób muszą badać poziom wypłacalności podmiotu poprzez walidację modeli statystycznych, przy czym banki są zobowiązane do przechowywać dane informacji kredytowej przez długi okres od 5 do 7 lat, gwarantując odpowiedni audyt i przejście testów warunków skrajnych.
Filar III: Dyscyplina rynkowa
Filar ten ma na celu dostarczanie przez podmiot informacji kredytowej i poziomu ryzyka rynków finansowych w sposób przejrzysty oraz z poszanowaniem dobrych praktyk przy większej koordynacji procesów kalkulacji ryzyka i ich uzgadniania.
Wszystko, z poprawnym opisem zarządzania ryzykiem, technicznymi aspektami kalkulacji kapitału, opisem zarządzania kapitałem oraz wymogami kapitałowymi dla każdego rodzaju ryzyka.
