Przychód krańcowy to wzrost całkowitego przychodu, gdy sprzedana zostanie jeszcze jedna jednostka produktu. Ponieważ jednostka ta jest sprzedawana po cenie rynkowej, dla firmy będącej w wolnej konkurencji przychód krańcowy jest równy cenie.
Może być utrzymywany na stałym poziomie, ale normalną rzeczą jest przestrzeganie prawo malejących zwrotów a im więcej wyprodukowanych jednostek, tym niższy dochód krańcowy. Firmie opłaca się produkować więcej jednostek, mimo że przychód krańcowy maleje, aż zrówna się z kosztem krańcowym. Przychód krańcowy oblicza się, dzieląc zmianę całkowitego przychodu przez liczbę dodatkowych jednostek.
Maksymalizacja zyskówPrzykład przychodów krańcowych
Firma produkująca lalki ma łączny dochód 0 euro, gdy lalka nie jest produkowana. Jednak dochód jest widoczny z produkcji twojej pierwszej lalki: jeśli kosztuje 15 euro, dochód krańcowy wynosiłby:
MI = (15 euro całkowitego przychodu / 1 jednostka produktu) = 15 euro
Jeśli dochód drugiej lalki wynosi 10 euro, krańcowy dochód uzyskany z produkcji tej drugiej lalki wyniósłby:
IM = (15 + 10) - 15 euro / 1 dodatkowa jednostka) = 10 euro / 1 dodatkowa jednostka = 10 euro
Wykorzystując przychód krańcowy, firma porównuje kwotę, jaką każda dodatkowa jednostka dodaje zarówno do całkowitego przychodu, jak i całkowitego kosztu. Podobnie, jeśli przychód z każdej dodatkowej jednostki jest większy niż jej koszt krańcowy (który mierzy tempo zmiany kosztu podzielone przez zmianę w produkcji), firma musi wyprodukować tę jednostkę, w przeciwnym razie zmniejszą one twoje zyski lub zwiększą twoje straty .
Generalnie na początkowych etapach produkcji przychód krańcowy jest zwykle większy niż koszt krańcowy i dlatego opłaca się kontynuować produkcję w tej samej dynamice. Jednak w późniejszych fazach, kiedy produkcja jest stosunkowo wysoka, koszty krańcowe mogą wzrosnąć bardziej niż przychody krańcowe, dlatego organizacja powinna unikać produkcji na tej linii.
Dążąc do maksymalizacji zysków firmy z perspektywy konkurencyjnej, podobnie jak w innych strukturach rynkowych, stosuje się podejście marginalne, aby w krótkim okresie optymalizować zyski lub minimalizować straty, wytwarzając taki poziom produktu, w którym przychód krańcowy równa się kosztowi krańcowemu .
Na koniec można powiedzieć, że związek między kosztami krańcowymi a dochodem krańcowym jest bezpośredni, ponieważ wzrost produkcji o jednostkę powoduje natychmiastowy wzrost kosztu produkcji. Podobnie, ten wzrost jednostki produkcyjnej generuje również wzrost dochodu krańcowego, który będzie korzystny aż do osiągnięcia punktu równowagi. Po przekroczeniu tego limitu produkcja dodatkowej jednostki generowałaby spadek dochodu ze względu na wzrost kosztów tej dodatkowej produkcji.
Krańcowa produktywnośćAnaliza marginalna