Wymuszone oszczędności dla tych, którym siłą przymusu przeznacza się na zaspokojenie pewnych potrzeb w przyszłości, obecnie pozbawiając się wykorzystania tych środków na konsumpcję.
Oszczędności wymuszone to nazwy tych zasobów, które muszą być wykorzystane na funkcję lub potrzebę, zwykle przeznaczone na pokrycie składek na ubezpieczenia społeczne i emerytury. Na przykład składki i ubezpieczenie społeczne byłyby częścią przymusowego oszczędzania, ponieważ państwo lub jakaś organizacja zobowiązuje się przeznaczyć część zasobów osobistych na wspólne składki na ubezpieczenie społeczne.
Oszczędności wymuszone mogą być legalne lub dobrowolne, ale przy ograniczonej bieżącej dostępności. Tak więc charakter prawny miałyby wszystkie podatki (w rzeczywistości składki na ubezpieczenie społeczne na jutro, aby mieć emeryturę publiczną) płacone od wynagrodzeń, odszkodowań i tym podobnych; podczas gdy prywatne wymuszone oszczędności to produkty zakontraktowane albo przez osobę fizyczną, albo przez stronę trzecią na rzecz tej pierwszej. Na przykład plany emerytalne byłyby produktem wymuszonych oszczędności, ponieważ składki są płacone w celu zebrania dochodu w przyszłości. Jednak fundusz ten nie może być wykorzystany, chyba że w rzadkich i uzasadnionych okolicznościach, takich jak sytuacja podatności na zagrożenia.
Przykłady wymuszonych oszczędności
Innym wyraźnym przykładem wymuszonego oszczędzania jest system rekompensat niektórych krajów i firm, które część swojej pensji wpłacają do banku, ale które nie będą dostępne do czasu przejścia na emeryturę lub w przypadku zwolnienia. Ta koncepcja jest znana jako austriacki plecak.
Charakterystyczną cechą tego typu oszczędności jest to, że choć jednostka jest zobowiązana do wniesienia wkładu lub wpłaca go za niego osoba trzecia, to środki te należą do jego majątku, nikt nie odbiera majątku poza dotychczasowym użytkowaniem.
Przymusowe oszczędzanie rozprzestrzeniło się w ostatnich latach jako sposób na poprawę warunków oszczędzających i pracowników, tak aby mieli oni zasoby w przyszłości i nie pozostawali w pogorszonej sytuacji. Ponadto organizacje publiczne lub prywatne są zwolnione z potencjalnie wysokich kosztów w przypadku wcześniejszego wycofania.
W przypadku emerytur publicznych oszczędności są przeznaczone na emeryturę, aby mieć prawo do emerytury, choć w praktyce jest to system solidarnościowy, w którym obecni pracownicy finansują osoby, które są już poza rynkiem pracy.