Dobro wspólne to wszystko to, co nie wyklucza konsumpcji, to znaczy wszyscy ludzie w społeczności mogą z niego korzystać i czerpać z niego korzyści.
Innymi słowy, dobro wspólne to takie, które może zadowolić całe społeczeństwo. To bez dyskryminacji i ograniczeń, a nawet może się wyczerpać.
Niektóre przykłady dóbr wspólnych to środowisko (przestrzenie naturalne, takie jak laguny lub góry) lub zasoby hydrobiologiczne (ryby, algi i inne).
Charakterystyka dobra wspólnego
Niektóre z głównych cech dobra wspólnego to:
- Ponieważ jest to zasób, z którego mogą korzystać wszyscy członkowie społeczności, jego podaż może się wyczerpać.
- Oznacza to, że istnieje rywalizacja, ponieważ konsumpcja dokonywana przez jednego agenta może ograniczyć lub uniemożliwić dostępność zasobu dla innego.
- Rząd zazwyczaj podejmuje wysiłki, aby kontrolować konsumpcję dobra wspólnego, będąc w stanie przejąć je w posiadanie.
- Mogą być łatwo nadmiernie eksploatowane lub zanieczyszczone, zwłaszcza jeśli rząd nie interweniuje.
Różnica między dobrem wspólnym a dobrem publicznym
Przykładem dobra wspólnego może być rezerwat przyrody. W zasadzie może się nim cieszyć każda osoba miejscowa lub zagraniczna, ale może nadejść czas, kiedy państwo podejmie działania mające na celu zachowanie tego miejsca. Przejmij więc na własność witrynę i ogranicz maksymalną liczbę odwiedzających dziennie.
Zamiast tego dobrem publicznym jest np. obrona narodowa. W tym przypadku nie tylko wszyscy obywatele są beneficjentami, ale nie ma rywalizacji. Fakt, że jednostka korzysta z ochrony armii swojego kraju przed obcym najeźdźcą, nie uniemożliwia także jej rodakowi korzystania z tej ochrony.
Mówiąc prościej, dla dobra wspólnego nie ma dyskryminacji, jest rywalizacja, podczas gdy dla dobra publicznego nie ma dyskryminacji ani rywalizacji.
Tragedia wspólnego pastwiska
Jeśli każdy, realizując własne interesy, wyzyskuje dobro wspólne, może ono ulec wyczerpaniu lub wyczerpaniu. Nazywa się to tragedią wspólnego pastwiska.
Na przykład wyobraź sobie przypadek zasobów morza. Może się zdarzyć, że wszyscy rybacy, szukając własnej korzyści, złowią jak najwięcej ryb, co może spowodować wyginięcie niektórych gatunków.
To właśnie z tego powodu rząd zwykle podejmuje zadanie regulowania eksploatacji dóbr wspólnych. W przedstawionym przykładzie można nałożyć maksymalne kwoty połowowe. Gwarantuje to, że zasób nie zostanie wyczerpany.