Państwo opiekuńcze to zbiór działań i ćwiczeń podejmowanych przez państwo (za pośrednictwem rządu) w celu zwrócenia większej uwagi na redystrybucję i ogólny dobrobyt ludności.
W naukach społecznych państwo opiekuńcze opiera się na wykonywaniu funkcji publicznej, czyli interwencji państwa w gospodarkę i społeczeństwo, w celu większej redystrybucji bogactwa, która poprawia warunki społeczno-ekonomiczne i zdrowotne ludności.
Innymi słowy, dąży do zmniejszenia nierówności ekonomicznych, a jednocześnie nierówności społecznych.
Opieka społecznaJak osiąga się jego implantację?
Oczywiście głównymi środkami redystrybucji bogactwa, jakimi dysponują państwa, są podatki i opłaty (polityka podatkowa). W ten sposób uzyskuje dochód z dochodów, majątku i działalności gospodarczej, dzięki którym może następnie rozwijać politykę publiczną zorientowaną na interes ogólny. . Dlatego nie wszyscy zgadzają się z państwem opiekuńczym, ponieważ wiąże się ono z wycofywaniem środków od niektórych agentów, aby inwestować je w innych, zwanych klasami pasywnymi.
Podstawowe filary państwa opiekuńczego
Wśród najbardziej powszechnych środków państwa opiekuńczego, które są obecne do dziś, możemy znaleźć takie, jak: bezpłatne i powszechne usługi zdrowotne i edukacyjne, wysokiej jakości i dostępne dla wszystkich, którzy ich potrzebują.
Świadczenia z miejsca pracy są jednym z głównych środków, ponieważ dotacje dla osób tracących pracę lub emeryturę, renty inwalidzkie i sieroce to mechanizmy, które starają się zapewnić minimum egzystencji i godności osobom, które mogłyby zostać zmarginalizowane.
Z biegiem czasu wzmocnienie państw spowodowało, że państwo opiekuńcze wykroczyło poza powyższe, takie jak pomoc mieszkaniowa, młodzież, praca pojednawcza i rodzinna oraz dotacje na działalność gospodarczą.
Pochodzenie państwa opiekuńczego
Jest to koncepcja, która narodziła się w XIX wieku w związku z warunkami pracy i żądaniami robotników i jest ściśle związana z ruchami robotniczymi, ustanowieniem liberalizmu i narodzinami partii socjaldemokratycznych.
Po II wojnie światowej kraje zachodnie wdrożyły keynesowski model gospodarki mieszanej, dzięki któremu ludność mogła poprawić swoje warunki życia i stworzyć klasę średnią, która zapewniłaby stabilność gospodarce i ich krajom.
