Zbliżają się wybory w Stanach Zjednoczonych i nie tylko Amerykanie wstrzymują oddech. Wszyscy zastanawiają się, kto wygra, Biden czy Trump? Aby jednak dotrzeć do Białego Domu, konieczne jest uzyskanie niezbędnego finansowania na opłacenie wielkiej kampanii wyborczej.
Możliwość sfinansowania kampanii wyborczej jest bardzo ważnym czynnikiem umożliwiającym objęcie prezydentury Stanów Zjednoczonych. Kandydaci walczą o każdy stan, przemierzając kraj z północy na południe i ze wschodu na zachód. Jednocześnie starają się zdobyć poparcie polityczne i gospodarcze.
To właśnie na płaszczyźnie ekonomicznej znajdujemy bardzo różnorodne i złożone źródła finansowania. Oto najważniejsze opcje, z których kandydaci korzystają, aby zapłacić za swoje kolosalne kampanie.
Komitety Działań Politycznych (PAC)
Tak zwane PAC to struktury, których celem jest pozyskanie niezbędnych środków na sfinansowanie kampanii kandydata na prezydenta Stanów Zjednoczonych. Utworzone w latach 40. XX wieku w celu zbierania pieniędzy na reelekcję ówczesnego prezydenta Franklina Delano Roosevelta, składają się z osób fizycznych, przedsiębiorstw i związków.
Komitety te mogą przekazywać darowizny bezpośrednio i pośrednio różnym kandydatom. Organem odpowiedzialnym za nadzór nad tymi organizacjami jest Federalna Komisja Wyborcza. Należy zauważyć, że istnieją limity składek, które można wpłacić do PAC, który może otrzymać maksymalnie 5400 USD na osobę.
Dlatego PAC widzimy, że mają istotny wpływ, chociaż nie powinny zgłaszać pochodzenia pieniędzy, co czyni je mało przejrzystymi strukturami.
SuperPAC
Zatwierdzone przez Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych w 2010 r. wzbudziły kontrowersje, ponieważ wiążą się z nieograniczonym finansowaniem kampanii wyborczych.
W ten sposób firmy, osoby prywatne i związki zawodowe mogą dokonywać nieograniczonych darowizn na rzecz SuperPAC. Dzięki temu źródłu finansowania nie ma barier dla kampanii komunikacyjnych w wyborach. Taka jest siła tych organizacji, że dzięki swoim ogromnym zasobom są w stanie zdecydowanie wpłynąć na kierunek głosowania. Chociaż nie ma ograniczeń co do ilości darowizn, muszą oni poinformować Federalną Komisję Wyborczą, kim są ich darczyńcy i jakie są ich wydatki.
W rzeczywistości jest kilku dużych amerykańskich biznesmenów, którzy próbując wpłynąć na amerykańską politykę, przekazują duże darowizny na rzecz SuperPAC.
Tradycyjne metody
Same partie, poprzez swoje komitety, starają się opłacić kampanie wyborcze. W tym sensie znajdziemy dwie opcje. Bezpośrednie darowizny na rzecz partii politycznych i kandydatów na prezydenta, które są ograniczone do 2700 dolarów dla kandydata, podczas gdy jeśli pieniądze trafiają do partii, górny limit wynosi 33 400 dolarów. Drugim sposobem jest przekazywanie darowizn nie na kampanie, ale na komitety państwowe i lokalne.
Innym bardzo popularnym sposobem wsparcia finansowego kandydata lub partii politycznej jest zebranie dużych sum pieniędzy poprzez imprezę charytatywną. Następnie zebrane kwoty trafią do kandydata, którego chcesz wesprzeć.
Inne źródła finansowania
Nie mając obowiązku płacenia podatków na rzecz rządu federalnego, tak zwani 527 walczą o wpływ na wybór różnych urzędów politycznych. Organem odpowiedzialnym za jego nadzór jest Wewnętrzny Urząd Skarbowy.
Jeśli chodzi o sposób wywierania wpływu na politykę, wykorzystują kampanie telewizyjne, reklamy w sieci i rozmowy telefoniczne, próbując pochwalić kandydata lub rzucając negatywny wizerunek pewnego polityka. . Po raz kolejny problem z tego typu organizacją polega na jej nieprzejrzystości, ponieważ jej darczyńcy są anonimowi i działają z tak zwanymi ukrytymi pieniędzmi.
Nadzór i kontrola
Poza brakiem przejrzystości, jaki mogą wykazywać niektóre organizacje przeznaczone do finansowania kampanii wyborczych, istnieje kilka praw i organizmów przeznaczonych do zadań nadzoru i kontroli. Jest to linia federalnej ustawy o kampaniach wyborczych, która określa maksymalny wkład ekonomiczny dla partii i kandydatów. Podobnie prawo to ogranicza również stopień wpływu, jaki pewne osoby i organizacje próbują wywierać w wyborach.
Jeśli chodzi o instytucje odpowiedzialne za funkcje kontrolne, istnieje FEC lub Federalna Komisja Wyborcza. Jako instytucja musi działać niezależnie, monitorując publiczne finansowanie kampanii, pozyskując informacje o sposobie ich finansowania oraz upubliczniając kim są darczyńcy i różne wydatki związane z kampaniami wyborczymi.