Opłacalność finansowa to te korzyści ekonomiczne uzyskane z własnych środków i poczynionych inwestycji.
Rentowność finansowa znana jest również pod nazwą zwrotu z kapitału, lub w angielskiej nomenklaturze ROE (Return on Equity), która wiąże korzyści netto uzyskane w określonej operacji inwestycyjnej z zasobami niezbędnymi do jej uzyskania.
Może być postrzegany jako miernik wartości zysku uzyskanego z wykorzystanych zasobów i zwykle jest przedstawiany w procentach. Chociaż rentowność finansowa jest zwykle używana z danymi rynkowymi, a ROE z danymi księgowymi są często używane jako synonimy.
Jak obliczane jest ROE
Rentowność finansowa mierzona ROE jest obliczana poprzez podzielenie zysku netto spółki przez kapitał własny. Zysk na koniec okresu i środki własne na początku okresu (lub na koniec poprzedniego okresu) są wykorzystywane, ponieważ chcemy poznać rentowność, jaką uzyskaliśmy z zainwestowanych środków na początku okresu:
Zwykle stosuje się zysk netto, czyli zysk po opodatkowaniu, choć wynik rentowności finansowej może być brutto lub netto, w zależności od tego, czy weźmiemy pod uwagę dochód przed czy po opodatkowaniu, odsetki i inne koszty. W tym celu możemy użyć dowolnej pozycji w rachunku zysków i strat. Jednak dla ROE najzwyklejszą rzeczą jest wykorzystanie zysku netto.
Różnica między opłacalnością finansową a opłacalnością ekonomiczną
Rentowność ekonomiczna (RE) różni się od rentowności finansowej (RF), ponieważ rentowność ekonomiczna wykorzystuje wszystkie aktywa wykorzystywane do generowania tej rentowności, podczas gdy rentowność finansowa wykorzystuje tylko środki własne. Oznacza to, że RF nie bierze pod uwagę długu użytego do wygenerowania tej rentowności, więc będzie miało efekt dźwigni finansowej.
W ten sposób, za pomocą następującej formuły, możemy ustalić relację między obiema zwrotami, ustalić rzeczywisty zwrot finansowy i uzyskać pojęcia, kiedy dźwignia jest dodatnia lub ujemna dla firmy:
RF = RE (RE + k (1-t)) x D / RP
RF: Rentowność finansowa.
RE: opłacalność ekonomiczna.
K: Koszt długu (odsetki)
t: podatki
t: dźwignia finansowa
D: całkowite zadłużenie lub zobowiązanie spółki
RP: Środki własne
Kiedy RE jest większa niż koszt długu (k), dźwignia finansowa jest dodatnia, a RF będzie większa niż RF, jeśli zamiast tego koszt długu jest większy niż RE, wystąpi negatywny efekt dźwigni i RF będzie mniejsze niż RE.
Ponadto im wyższe zadłużenie (D) wykorzystane na sfinansowanie inwestycji, tym większa dźwignia finansowa, a co za tym idzie, im większe RF w porównaniu do RE, tym niższa rentowność finansowa, ale rentowność może być wyższa ze względu na dźwignię finansową. Jeśli firma nie korzysta z długu, RE będzie równa RF.
Analiza dupontowa ROE
W analizie finansowej podział ROE według formuły Duponta staje się istotny przy prowadzeniu badań rentowności i zysków, ponieważ odnosi się do głównych wskaźników finansowych, takich jak wykorzystanie aktywów, realna rentowność i dźwignia finansowa, a tym samym pozyskiwanie danych do poznania danych na ich skuteczność oraz mocne i słabe strony w podejmowaniu decyzji.
Analizę Duponta można podzielić na kilka sposobów, z których najczęstszym jest podział na trzy czynniki; rentowność, rotacja aktywów i dźwignia finansowa odpowiednio:
ROE = Marża x Obroty x Dźwignia Finansowa
Przykład rentowności finansowej
Jeśli weźmiemy pod uwagę inwestycję w wysokości 1000 €, która przyniosła nam zysk w wysokości 250 €, zwrot finansowy brutto wyniesie 25% (250/1000).
Gdyby odjąć od tej korzyści 22% podatków, uzyskalibyśmy zysk netto w wysokości 195 euro, a rentowność finansową netto 19,5% (195/1000).
Na przykład w firmie, której struktura składa się z:
- 500 000 € aktywów
- Wartość netto 200 000 €
- 300 000 € odpowiedzialność
I uzyskała zysk brutto przed opodatkowaniem w wysokości 40 000 € (30 000 € zysku netto)
- Rentowność ekonomiczna brutto (zyski / aktywa = 40 000 / 500 000) zostaną 8% (6% netto).
- Zwrot finansowy brutto będzie z 20% (korzyści między zasobami własnymi = 40 000 / 200 000)
- Zwrot finansowy netto w wysokości 15% (30.000/200.000)