Kurs wymiany to ograniczenie konsumpcji waluty z innego kraju. Dzieje się tak, ponieważ nadmierny popyt może spowodować deprecjację lokalnej waluty, generowanie napięć inflacyjnych.
Innymi słowy, kurs walutowy składa się z szeregu restrykcyjnych środków mających na celu zaprzestanie używania waluty obcej, bez konieczności uciekania się do dewaluacji waluty lokalnej.
Aktualności: Macri stawia na giełdowe akcjeCele akcji walutowych
Przy stosowaniu limitu kursu walutowego głównym celem jest:
- Zatrzymaj odpływ kapitału z kraju.
- Zapobiegaj dewaluacji lokalnej waluty.
- Ogranicz inflację.
Gdy waluta zostanie uwięziona, istnieje ryzyko, że powstaną czarne lub alternatywne rynki, na których konsument będzie mógł kupić walutę, ale po wyższej cenie niż na oficjalnym rynku.
Przykład akcji walutowych
Pułapkę wymiany zaobserwowano w Argentynie w 2011 r., kiedy ilość walut, które można było wymienić, była ograniczona, a obywatele musieli ubiegać się o upoważnienie do wymiany walut.
Pierwszą konsekwencją jest to, że na ulicach powstał kurs alternatywny do oficjalnego. Różnica między oficjalnym kursem walutowym a kursem ulicznym (lub niebieskim dolarem) otworzyła lukę kursową w kraju, która spowodowała, że ta różnica stała się niezwykle korzystnym biznesem, ze wskaźnikami rentowności nawet wyższymi niż 100%.
Na oficjalnym rynku kurs osiągnął 5,21 peso za dolara, gdy na ulicy wymieniono go po 10,40 peso za dolara. Ta dyferencjał generował dużą presję na lokalną walutę i brak popytu na argentyńskie peso, na korzyść zakupu dolarów. To z kolei przełożyło się na spadek wartości lub dewaluację peso argentyńskiego, którym towarzyszyły napięcia inflacyjne (uogólnione wzrosty cen).
Należy również zauważyć, że sytuacja ta doprowadziła do masowego prania pieniędzy i uchylania się od płacenia podatków. Dolary można było nawet kupić na granicy w pobliżu Urugwaju.
Podobnie osoby, które chciały kupić dolary lub inne waluty, musiały udowodnić swoje dochody, rejestrując się w organie poboru podatków w Argentynie.
W tym kontekście niektórzy agenci zaczęli wymieniać dolary na peso argentyńskie po kursie ulicznym za pośrednictwem nielegalnie działającego pośrednika, czyli osoby, która otworzyła konto w peso argentyńskich, na które inwestor przekazał kapitał.
Gdy pieniądze znalazły się na koncie frontmana, przystąpili do kupowania papierów wartościowych o stałym dochodzie za pośrednictwem brokera. Bardzo często zawierano obligacje w dolarach. Aktywa te zostały przeniesione na konto innego brokera w USA, po oficjalnym kursie wymiany, i sprzedane poprzez zdeponowanie sprzedaży w dolarach w miejscach z ulgami podatkowymi, takich jak New Jersey.