Krzywa Engela pokazuje nam, jak zmienia się popyt na dobro w obliczu zmiany dochodu, biorąc pod uwagę, że ceny dóbr pozostają stałe.
Dla każdego poziomu dochodów istnieje optymalny koszyk dóbr zależny od preferencji konsumentów. Graficznie optymalny koszyk dla danego poziomu dochodów to punkt styczności krzywej obojętności z linią bilansu lub ograniczeniem budżetowym. Kiedy zmienia się dochód rozporządzalny konsumenta, jego popyt na towary dostosowuje się, to dostosowanie jest odzwierciedlone na krzywej Engela.
Nachylenie krzywej Engla
Nachylenie krzywej Engla zależy od charakteru dobra:
- Gdy dobro jest normalne, nachylenie będzie dodatnie, ponieważ wzrostowi dochodu towarzyszy wzrost popytu na dobro. Tak więc, na przykład, wołowina jest normalnym dobrem, gdy dochód rośnie, oczekujemy wzrostu popytu i dlatego krzywa Engela będzie miała dodatnie nachylenie.
- Gdy dobro jest niższe, nachylenie będzie ujemne, ponieważ wraz ze wzrostem dochodu konsument będzie wolał zmniejszyć swój popyt na dobro. Na przykład czerstwy chleb jest towarem podrzędnym: jeśli konsument ma niewielkie dochody, kupi najtańszy chleb, jaki może znaleźć, ale w miarę wzrostu dochodów będzie starał się zastąpić go innym dobrem o wyższej jakości. W ten sposób krzywa Engela będzie miała nachylenie ujemne.
Jak wyprowadzić krzywą Engela, przypadek z dwoma dobrami.
Dla uproszczenia załóżmy, że istnieją dwa dobra (X i Y). Jak wiemy, wraz ze wzrostem dochodów linia bilansu przesuwa się w prawo (równolegle na zewnątrz) i konsument może osiągnąć wyższą krzywą obojętności.
Jeśli narysujemy na wykresie wszystkie możliwe linie budżetowe i krzywe obojętności konsumentów, otrzymamy krzywą łączącą wszystkie optymalne kombinacje dóbr (X i Y). Z tego wykresu możemy otrzymać krzywą Engela, która przedstawia popyt na dobro (na przykład X) na różnych poziomach dochodu.
Krzywa popytu