Abraham Maslow był psychologiem żyjącym w XX wieku. Jego pomysły zrewolucjonizowały niektóre aspekty jego dyscypliny. Część z nich została zastosowana w środowisku biznesowym. Jego najbardziej rozpoznawalnym wkładem jest piramida potrzeb. Uważany jest za ojca psychologii humanistycznej.
Abraham Maslow urodził się 1 kwietnia 1908 roku w dzielnicy Brooklyn (Nowy Jork). Był pierworodnym z siedmiorga dzieci żydowskich rodziców imigrantów z Rosji, Samuela Maslowa i Rose Schilojsky. Jego skromne dzieciństwo minęło bez wielu przyjaciół, ze względu na jego hebrajskie pochodzenie. Dlatego poświęcił swój czas na czytanie i naukę. Ta sytuacja wytworzyła postawę mało skłonną do kontaktu z ludźmi w jakiejkolwiek dziedzinie. Jego trudne relacje rodzinne głęboko go naznaczyły.
Uważany jest za ojca psychologii humanistycznej, nurtu psychologicznego postulującego istnienie podstawowej ludzkiej tendencji do zdrowia psychicznego, która objawiałaby się jako ciąg procesów dążących do samorealizacji i samorealizacji.
Prawo z obowiązku, psychologia z powołania
Presja rodziny skłoniła go do rozpoczęcia studiów prawniczych. Z tego powodu w 1926 roku zapisał się na New York University. Zdając sobie jednak sprawę, że nie może ukończyć kursu, poprosił o przeniesienie na Cornell University w Ithaca (Nowy Jork). W nim odbył kurs wprowadzający do psychologii.
Pomimo zmiany Maslow zachował przygnębioną postawę, więc wrócił do swojego miasta. Tam, sfrustrowany swoim doświadczeniem, postanowił wznowić studia prawnicze. Uczuciu temu sprzyjały również konflikty rodzinne spowodowane atrakcyjnością, jaką czuł do swojej kuzynki Berthy Goodman, którą poślubił w 1928 roku. Podejmując ten krok, poczuł siłę, by odejść od wpływu rodziców i wrócić na studia. psychologia czas na Uniwersytecie Wisconsin (Madison). Ukończył studia i uzyskał doktorat w 1934 roku. W czasie studiów prowadził eksperymentalne badania nad zachowaniem naczelnych. Opublikował także swój pierwszy artykuł „Opóźniona reakcja” w Journal of Comparative Psychology w 1932 roku.
W 1935 Maslow został rezydentem Columbia University. Tutaj pracował pod kierunkiem Edwarda Thorndike'a. Opracował szeroko zakrojone badania nad seksualnością kobiet. W tym samym czasie uzyskał nowe wpływy, takie jak antropologia Ruth Benedict i psychologia Gestalt, Maxa Wertheimera. Na tym etapie Maslow przedstawił kilka pomysłów na osobistą samorealizację, które zostały odrzucone jako nienaukowe. W 1937 opublikował "Osobowość i wzorce kultury" w książce Rossa Stagnera "Psychologia osobowości".
Teoria stosowana w środowisku biznesowym
Wrócił do Nowego Jorku w 1937, aby przez czternaście lat uczyć na Wydziale Psychologii Brooklyn College. W 1947 robi sobie przerwę z powodu zawału serca. W 1951 przyjął stanowisko przewodniczącego Wydziału Psychologii na Brandeis University w Waltham, Massachusetts. Ten nowy etap poświęcony był badaniu motywacji, osobowości i samorealizacji. Jego pomysły dotarły do uszu Douglasa McGregora, profesora zarządzania w Massachusetts Institute of Technology, który rozpowszechnił je, stosując je w świecie biznesu.
We współpracy z McGregorem Maslow uzyskał finansowanie z Fundacji Rockefellera i był w stanie rozwinąć swoją teorię hierarchii potrzeb. Jego prestiż rósł, dlatego w 1966 został wybrany prezesem Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego (APA). Jego delikatne zdrowie skłoniło go do wycofania się z nauki. Jednak w 1969 przyjął zaproszenie, aby zostać rezydentem Fundacji Laughlin w Kalifornii. Ze swojego biura przy Sand Hill Road psycholog popularyzował swoje poglądy na temat biznesu i zarządzania ludźmi, które rozpowszechniły się w Dolinie Krzemowej. W 1970 roku przyjął stanowisko w Korporacji Administracyjnej Saga. Jednak wkrótce potem doznał ataku serca, który zabił go w wieku 62 lat.
Główne wkłady Abrahama Maslowa
Maslowowi udało się uciec przed prawem, by realizować swoją pasję: psychologię. W tej dziedzinie przekazał nam ważny wkład, który do dziś jest śledzony w środowisku biznesowym i pracy.
Abraham Maslow jest jednym z ojców psychologii humanistycznej. Zgodnie z tym nurtem zdrowa jednostka to ta, która osiąga samorealizację. Oznacza to pełny rozwój ich własnych potencjalności, tej, która staje się tym, czym naprawdę jest. W tym sensie opisał szereg cech ludzi, którzy to osiągają. Zauważył, że utrzymują dokładniejsze postrzeganie rzeczywistości. Także, że nie zachowują postaw obronnych i sztucznych. Wręcz przeciwnie, są to ludzie autonomiczni, z wyraźną inteligencją krytyczną i twórczą. Jednocześnie są bardziej skłonni do nawiązywania bardziej opartych na współpracy, bogatych i wyzwalających relacji.
Dla niego idealnym społeczeństwem byłoby takie, w którym wszyscy jego członkowie są zdolni do samorealizacji. Nadał tej utopii nazwę: Eupsichia.
Piramida Abrahama Maslowa i teoria potrzeb
Bez wątpienia jednym z najbardziej znanych wkładów jest piramida Maslowa. W 1943 opublikował „Teorię motywacji człowieka” (później wznowioną jako „Motywacja i osobowość”). Tutaj opisał różne poziomy potrzeb, które ludzie muszą zaspokoić, w sposób naprzemienny.
Zobacz piramidę Maslowa
Abraham Maslow reprezentował te potrzeby za pomocą piramidy. U podstawy umieścił potrzeby podstawowe (o charakterze fizjologicznym, takie jak jedzenie, spanie, oddychanie, seksualność itp.). Po nich, raz zaspokojone, pojawiają się inne, takie jak potrzeba bezpieczeństwa, uczucia, przynależności, szacunku, a na szczycie samorealizacji. Jego zdaniem człowiek powinien móc swobodnie występować, więc jeśli czuje się muzykiem, powinien tworzyć muzykę, jeśli czuje się poetą, powinien pisać wiersze itp. Niewątpliwie duży wpływ na rozwój tej teorii miała presja rodziców, by studiowali prawo.
