Ryzyko transferu – co to jest, definicja i pojęcie

Ryzyko transferowe to rodzaj ryzyka politycznego, które występuje, gdy rząd kraju narzuca kontrolę walutową, która znacznie ogranicza możliwość wymiany waluty lokalnej na walutę obcą przez firmy niebędące suwerenami, a zatem firmy ponoszą ryzyko braku możliwości dokonania transferu fundusze dla zagranicznych wierzycieli.

Powód przeniesienia może być różny. Na przykład spłata importu, repatriacja dywidend lub kapitału lub spłata długu denominowanego w walucie obcej.

Przyczyny ryzyka transferowego

Ogólnie rzecz biorąc, rządy mają tendencję do podejmowania tego środka, gdy w ich kraju występują sytuacje napięć społecznych lub ekonomicznych. Chociaż ryzyko może również wynikać z niewystarczających walut obcych w rezerwach kraju.

Celem ograniczenia wymiany jest ochrona rezerw międzynarodowych przed ucieczką kapitału. W tym celu państwo może między innymi ograniczyć import, zobowiązać rezydentów kraju (zarówno firmy, jak i osoby fizyczne) do powiadomienia z określonym wyprzedzeniem o wymianie waluty lub zobowiązać ich do żądania upoważnienia do obsługi zadłużenia zagranicznego. inny Jednak prawdopodobieństwo tego ostatniego środka jest w większości przypadków znacznie mniejsze niż poprzednich.

Ocena kraju

Oprócz jakości kredytowej agencje ratingowe oceniają również ryzyko transferu krajów.

Jego pomiar polega na obliczeniu prawdopodobieństwa, że ​​państwo ograniczy dostęp podmiotów niesuwerennych do walut, których potrzebują, aby spełnić swoje zobowiązania z tytułu długu niesuwerennego.

W większości krajów ryzyko transferowe jest zazwyczaj mniejsze niż ryzyko, że dany kraj nie wywiąże się ze swoich zobowiązań dłużnych denominowanych w walucie obcej.

Istnieją jednak różne przypadki w zależności od sytuacji w kraju:

• Kraje należące do unii walutowych, w takim przypadku ryzyko poszczególnych krajów nie jest oceniane, ale władzy monetarnej unii. Jest to zrozumiałe, biorąc pod uwagę, że kraje te przeniosły autorytet swojej polityki pieniężnej i walutowej na bank centralny, na który każdy kraj ma niewielki wpływ. Dlatego rating będzie wyższy, jeśli będzie oferować elastyczność kursu walutowego zarówno w teraźniejszości, jak iw ostatnich latach, ponieważ daje to obraz stabilności w czasie. W przypadku strefy euro ocena historycznie była wysoka. Jednak nie było tak samo w przypadku innych związków, takich jak Unia Gospodarcza i Walutowa Afryki Zachodniej czy Unia Wschodniokaraibska.
• Kraje, których polityka pieniężna jest powiązana z walutą innego kraju, zwykle mają takie same kwalifikacje jak kraj, z którym są powiązane.
• Kraje z własną niezależną polityką pieniężną kontrolowane przez siebie. W tym przypadku rating uwzględnia potencjalne ograniczenia w dostępie do walut obcych. W tym celu opiera się na takich kryteriach, jak reżim kursowy kraju, orientacja jego polityki gospodarczej i elastyczność polityki zagranicznej.

Ocena firm

Dlatego też firmy prywatne są również podatne na ocenę pod kątem tego ryzyka. Ocena będzie korzystniejsza w zależności od spełnienia kilku czynników. Wśród nich są jej cechy operacyjne i finansowe w przypadku niewypłacalności kraju, wsparcie podmiotu dominującego zlokalizowanego za granicą lub dobrze zdywersyfikowana geograficznie działalność firmy. .

W tym sensie firmy należące do unii walutowych mogą mieć taki sam rating jak ich kraj, który z kolei będzie taki sam jak ich władza monetarna.

Niektóre kraje, takie jak Argentyna, miały bardzo wysokie ryzyko transferowe.

Ryzyko to jest również znane jako ryzyko transferu i wymienialności.