Efekt cenowy to zmiana ilości popytu na towar (lub usługę), gdy zmienia się jego cena, podczas gdy pozostałe zmienne pozostają stałe (m.in. inne ceny, dochód lub preferencje konsumentów).
Kiedy zmienia się cena dobra, zmieniają się warunki, w jakich został wybrany określony koszyk konsumpcyjny. Biorąc pod uwagę powyższe, użytkownik będzie musiał ponownie ocenić swój wybór i prawdopodobnie będzie musiał zmienić zapotrzebowanie na towary, które składają się na jego koszyk.
Tak więc, na przykład, jeśli cena jednego z dóbr spadnie, konsument zobaczy modyfikację swojego ograniczenia budżetowego i będzie mógł szukać nowego optimum na wyższej krzywej obojętności.
Wręcz przeciwnie, jeśli cena jednego z towarów wzrośnie, zmieni się linia budżetowa, ale teraz konsument może jedynie aspirować do niższej krzywej obojętności. Co więcej, w obliczu zmiany cen zmieniają się również względne ceny towarów.
Składniki efektu cenowego
Na efekt cenowy składają się dwa efekty: efekt substytucyjny i efekt dochodowy. Pierwszy odnosi się do zmiany ilości popytu, spowodowanej wyłącznie względną zmianą cen towarów.
Podobnie efekt dochodowy odnosi się do zmiany wielkości popytu w wyniku zmiany siły nabywczej spowodowanej zmianą ceny.
Wykres efektu ceny
Efekt cenowy widzimy na poniższym wykresie. Załóżmy, że istnieją dwa dobra 1 i 2, oba są zwykłymi dobrami. Cena dobra 1 spada, podczas gdy cena dobra 2 pozostaje stała. Tak więc ilość, jaką konsument może teraz kupić, to M / P1 ′, ponieważ przy tej samej podaży pieniądza (M) może kupić więcej produktów, jeśli cena towaru spadnie.
Początkowy koszyk konsumenta to A, ale po obniżeniu ceny dobra 1 koszyk zmienia się na C. Jak widać, konsument osiąga koszyk konsumpcyjny na wyższej krzywej obojętności. W tym koszyku wzrasta ilość zużytego dobra 1, co świadczy o tym, że jest to dobro normalne.