Rynek terminowy polega na negocjowaniu kontraktów kupna i sprzedaży określonych towarów w przyszłości poprzez uzgodnienie ceny, ilości i wygaśnięcia w chwili obecnej.
Nazywany również „forwardem”, pojawił się jako system ochrony dla producentów rolnych w XIX w., gdyż w ten sposób mogły ustępować swojej produkcji w momentach wysokiej produkcji (żniwa) oraz regulować i stabilizować nieregularne ceny przez cały rok.
W ten sposób rynki terminowe rodzą się z potrzebą ustabilizowania i uspokojenia cen i ilości do wymiany w nieprecyzyjnym momencie. Jest to wówczas element ochrony, czyli ochrony przed ewentualnymi decyzjami rynkowymi, które pozwalają na regularność w komercjalizacji.
Pomimo swojego pochodzenia jako narzędzia zabezpieczającego i stabilizującego, dzisiejsze rynki terminowe zaliczane są do produktów finansowych, ponieważ są to takie, na których można uzyskać większą rentowność przy dobrym obrocie, i gdzie okoliczności egzogeniczne i środowisko determinują zmienność cen, będąc tym samym jednym z najbardziej poszukiwanych produktów.
Pierwszy rynek terminowy
Pierwszymi rynkami terminowymi była Chicago Grain Exchange, która w 1848 roku zaczęła się tworzyć podstawowe standardy marketingowe i operacje kontraktacyjne dla przyszłych dostaw produktów, rolnictwo, a także w 1730 roku w Osace w Japonii, gdzie istniała już dobrze ugruntowana infrastruktura dotycząca przyszłych dostaw ryżu.
Przykład
Wyobraźmy sobie sytuację, w dniu dzisiejszym, w lipcu 2016, zobowiązujemy się kupić od producenta po 100 euro tonę kukurydzy z terminem ważności na lipiec 2017. W tym ostatnim terminie możliwe jest, że cena jest wyższa niż cena uzgodniona, co spowodowałoby podstawową stratę dla producenta i zysk dla nas, lub że cena jest niższa od uzgodnionej, sytuacji w przeciwieństwie do poprzedniej.
Warto zapoznać się z rynkiem opcji.
