Podstawowe udogodnienia to nakłady (towary lub usługi) oferowane wyłącznie przez monopolistę lub przez bardzo niewielką liczbę sprzedawców. Oznacza to, że znalezienie tańszego produktu zastępczego jest trudne lub niemożliwe.
Innymi słowy, te niezbędne obiekty to materiały, usługi, a nawet obiekty, które firmy muszą wynająć do swojego procesu produkcyjnego. W ten sposób masz jedną lub kilka alternatyw.
Należy zauważyć, że podstawowe urządzenia są kluczowymi nakładami w produkcji. Oznacza to, że są podstawowymi surowcami do zdobycia towaru.
Bez dostępu do tych obiektów firmy nie mogą konkurować, ponieważ nie mają odpowiednich substytutów i nie są w stanie samodzielnie zbudować podstawowego obiektu.
Charakterystyka podstawowych obiektów
Wśród cech podstawowych obiektów są:
- Stanowią one krytyczne lub niezbędne dane wejściowe do wytwarzania produktów sprzedawanych klientowi końcowemu.
- Są całkowicie kontrolowane przez monopolistę lub bardzo małą grupę firm (oligopoli).
- Odtworzenie kluczowego obiektu nie jest wykonalne ze względu na jego wysoki koszt lub ze względu na to, że uniemożliwiają to problemy techniczne.
Przykład podstawowego obiektu
Przykładem obiektu kluczowego jest sieć dystrybucji energii, która dociera do domów odbiorców końcowych. Bez dostępu do tej sieci wytwórcy energii elektrycznej nie mogą sprzedawać swojego produktu ani nie mają możliwości budowy kolejnej sieci dystrybucyjnej, ponieważ wymagana inwestycja jest zbyt kosztowna. Ponadto nieefektywne jest posiadanie dwóch równoległych sieci.
Innym przykładem istotnej łatwości w dziedzinie telekomunikacji jest dostęp do sieci firmy dominującej (o większym udziale w rynku i/lub z większym stażem). Bez dostępu do tych sieci firmy telefoniczne i Internert nie mogą oferować swoich usług. Z kolei nie mogą zbudować alternatywnej sieci.
Obawy dotyczące podstawowych obiektów
Gdy firma kontroluje kluczowy obiekt, jednocześnie konkurując na poziomie detalicznym lub detalicznym, może mieć motywację do ograniczenia dostępu do nowych firm. Wtedy możesz zastosować nieuczciwe praktyki, takie jak nałożenie opłaty znacznie poniżej kosztów produkcji.
Jest to znane jako drapieżna strategia cenowa. Jego celem jest zniechęcenie nowych firm do wejścia na rynek.
W takich przypadkach dostęp do podstawowego obiektu staje się kwestią interesu publicznego. W ten sposób rząd nakłada na właścicieli podstawowych obiektów obowiązki, aby zapewniali dostęp na rozsądnych warunkach i po rozsądnych cenach.