Mercosur to integracja gospodarcza utworzona przez kraje Argentyny, Brazylii, Paragwaju i Urugwaju; podczas gdy Boliwia czeka na przyłączenie.
Wenezuela była członkiem tego bloku od początku jego powstania. Jednak 1 kwietnia 2017 r. kraje członkowskie rozpoczęły serię konsultacji ze względu na brak poszanowania praw demokratycznych istniejących w Boliwariańskiej Republice Wenezueli.
- Dopóki ostatecznie nie zdecydują się zawiesić jego praw na mocy protokołu Ushuaia, 5 sierpnia 2017 r.
- Teraz słowo Mercosur oznacza Wspólny Rynek Południa. Gdy rozpoczynał się proces integracji, głównym celem było osiągnięcie ekspansji rynków krajowych i przyspieszenie rozwoju gospodarczego dzięki sprawiedliwości społecznej.
Proces szkolenia
Poniżej opisujemy, jak powstał Mercosur.
- Wówczas integracja w swej początkowej fazie reagowała bardziej na względy ekonomiczne i handlowe, dążąc do obniżenia ceł i podatków istniejących na jej granicach.
- W rzeczywistości, w miarę rozwoju, poczyniono postępy w innych aspektach, takich jak zdrowie, praca, kultura, edukacja i kwestie zamieszkania.
- Celem jest bowiem wzmocnienie gospodarki i osiągnięcie jak najlepszej integracji obywateli krajów, które ją tworzą.
- W konsekwencji Argentyna, Brazylia, Paragwaj i Urugwaj były tymi, które zainicjowały to porozumienie w 1991 roku, kiedy podpisały Traktat z Asunción, w którym ustalono, że Mercosur powinien zostać utworzony 31 grudnia 1994 roku.
1. Polityka handlowa
Innymi słowy, Mercosur posiada wspólny system nomenklatury, który pomaga klasyfikować towary będące przedmiotem wymiany między krajami członkowskimi a resztą świata; zarządzanie wspólną polityką dotyczącą warunków taryf zewnętrznych. Jest to utożsamiane z akronimem NCM (Common Nomenclature of Mercosur)
- Dlatego jego proces jest zharmonizowany i skodyfikowany. W 1994 roku powstała AEC (Wspólna Taryfa Zewnętrzna), która ułatwia międzynarodowe transakcje handlowe pomiędzy członkami integracji.
- Ostatecznie ostatnia poprawka do Systemu Zharmonizowanego, znana jako poprawka VI, miała miejsce 1 kwietnia 2019 r.
2. Reżim pochodzenia
Poza tym system pochodzenia należący do Mercosuru jest oznaczony skrótem ROM, a jego celem jest zagwarantowanie, że produkty przeznaczone do wprowadzenia do obrotu zostały wyprodukowane w krajach będących członkami Mercosuru, dla których szereg zasad i przepisów ustalane są przepisy ogólne i szczegółowe, które muszą być spełnione.
- Z jednej strony, aby można było uznać je za towary pochodzące z Mercosuru, proces ich produkcji musi być w pełni opracowany w którymkolwiek z jego krajów członkowskich i wykorzystywać w procesie surowce i materiały z tych krajów.
- Natomiast, jeśli towar spełnia wskazane wymagania, to uznaje się go za „towar pochodzący z Mercosuru”, a co za tym idzie nie będzie opodatkowany opłatami celnymi. Jeśli nie spełnią tego wymogu, będą musiały zostać poddane innej analizie.
3. Inne umowy
Wśród innych korzyści, które uzyskuje się dzięki członkostwu w Mercosur, są:
- Prawo do swobodnego pobytu: Pozwala ona obywatelom tych krajów, które tworzą umowę, mieć prawo do pracy w dowolnym kraju, o ile mogą udowodnić swoje obywatelstwo jako część kraju członkowskiego i wykazać brak karalności.
Obecnie umowa ta nie oznacza, że obywatele mogą swobodnie przemieszczać się między jednym krajem a drugim, ponieważ w tym celu muszą dopełnić wszystkich procedur imigracyjnych.
4. Cele Mercosuru
Do najważniejszych celów Mercosur należą:
Anulowanie ograniczeń taryfowych i ceł
Sekcja ta zatem ułatwia i umożliwia swobodny przepływ usług, towarów i czynników produkcji.
Stosowanie wspólnej taryfy zewnętrznej
Z jednej strony wdrożenie wspólnej taryfy umożliwia stosowanie wspólnej polityki handlowej w stosunku do innych krajów. Pozwala im bowiem na utrzymanie ogólnej pozycji podczas uczestniczenia w forach międzynarodowych lub regionalnych, w aspektach handlowych i gospodarczych.
Planowanie polityk sektorowych i makroekonomicznych wśród członków
Podobnie przepisy te dotyczą takich kwestii, jak handel międzynarodowy, przemysł, rolnictwo, cła, komunikacja i transport.
Innymi słowy, brane pod uwagę polityki makroekonomiczne to polityka fiskalna, kursowa, monetarna i obiegu kapitału. Wszystko to pomaga w utrzymaniu prawidłowych i adekwatnych warunków konkurencji pomiędzy tworzącymi ją krajami.
Prawodawstwo w powiązanych obszarach
Ustawodawstwo pozwala więc na konsolidację i konsolidację procesu integracji i jej prawidłowego funkcjonowania.
Umowy o wolnym handlu między Mercosurem a innymi krajami lub blokami gospodarczymi
Wśród głównych umów o wolnym handlu Mercosur znajdujemy:
Na poziomie krajów Ameryki Łacińskiej
- Umowa o wolnym handlu między Chile a Mercosurem została podpisana 25 czerwca 1996 r. i weszła w życie 1 października 1996 r.
- Umowa o wolnym handlu między Wspólnotą Andyjską a Mercosurem, negocjacje między tymi blokami handlowymi rozpoczęły się w czerwcu 1998 r. i po wielu negocjacjach weszły w życie 1 sierpnia 2000 r.
- Umowa o wolnym handlu między Meksykiem a Mercosurem, negocjacje rozpoczęły się 20 maja 2005 r. i weszły w życie 5 stycznia 2006 r.
Na poziomie innych krajów w gospodarce światowej
- Umowa preferencyjna między Indiami a Mercosurem została podpisana 25 stycznia 2004 r. i wchodzi w życie 1 czerwca 2009 r.
- Umowa między Egiptem a Mercosurem, podpisana 2 sierpnia 2010 roku i wchodzi w życie 1 września 2017 roku.
- Umowa o wolnym handlu między Izraelem a Mercosurem podpisana 18 grudnia 2010 r.
- Umowa o wolnym handlu między Unią Europejską a Mercosurem, 28 czerwca 2019 r. po 20 latach negocjacji doszło do porozumienia między Unią Europejską a Mercosurem.
Podsumowując, można powiedzieć, że Mercosur został uznany za ważny wysiłek na rzecz poprawy relacji gospodarczych i handlowych między jego członkami. Możemy jednak również stwierdzić, że jej cele nie zostały w pełni osiągnięte, zwłaszcza w zakresie liberalizacji handlu. Utrudniło to również zawieranie innych umów o wolnym handlu z innymi krajami lub innymi dużymi blokami gospodarczymi.