W dziedzinie prawa składnikiem majątku półruchomego jest ta część majątku podmiotu prawa lub jego części, która jest zdolna do samodzielnego przemieszczania się.
Ogólnie rzecz biorąc, prawo zwykle używa tego terminu w odniesieniu do tych elementów produkcji i pracy, które same w sobie są mobilne, takich jak zwierzęta. W tym sensie zwierzęta są uważane za takie, ponieważ są narzędziem produkcyjnym, czy to bezpośrednim, na przykład dostarczaniem towarów i żywności na sprzedaż; lub przedmioty pracy, na przykład dowolny przedmiot, który porusza maszynę lub frezarkę.
Obecnie kodeks cywilny wskazuje, że dobrami pół-ruchomymi są wszystkie te, które znajdują się we własności na wolności i które posiadają autonomię, to znaczy z możliwością swobodnego przemieszczania się po tym mieniu.
W przypadku sprzedaży żywego inwentarza aktywa i towary są same w sobie dobrami ruchomymi, czyli zwierzętami. Jednak w ścisłym zakresie tego terminu podlegają one nieruchomościom, takim jak grunt, narzędzie i tym podobne.
Różnica w stosunku do innych towarów
Przemieszczane towary różnią się od innych typów autonomiczną zdolnością do przemieszczania się. A zatem majątek ruchomy to taki, który może zmienić swoją pozycję w firmie i stać się innym państwem, i tu prawo nadaje szczególny stosunek do tych aktywów, ponieważ zawierają elementy o charakterze cyrkulacyjnym.
Szczególnym przypadkiem są nieruchomości, które są ściśle związane z aktywami półruchomymi, ponieważ te pierwsze są zwykle podstawą tych drugich. Na przykład pole, na którym pasą owce, które produkują mleko, a następnie je sprzedają.
Środki trwałe, z kolei, choć można je przenosić, zazwyczaj utrzymują stałą pozycję w firmie w długim okresie. Mogą być fizycznie poruszane ludzkimi rękami, jak komputer lub samochód. Jednak aktywa, takie jak budynki i konstrukcje, są fizycznie niemożliwe do przeniesienia.