Deontologia jest nauką badającą podstawy obowiązku, czyli norm moralnych. Jest to dyscyplina zwykle stosowana do wykonywania działalności gospodarczej.
Deontologia określa wtedy zasady postępowania i zwykle służy do określenia kryteriów działania w dziedzinie zawodowej.
Innym sposobem rozumienia deontologii jest gałąź etyki, która określa zasady odnoszące się do zawodu.
Słowo deontologia pochodzi od greckich słów „déon” lub „deóntos”, co oznacza obowiązek, oraz przyrostka „logía”, który wskazuje, że mamy na myśli traktat lub naukę.
Pochodzenie słowa deontologia
Termin ten pochodzi z pracy filozofa Jeremy'ego Benthama, w jego dziele Deontology or Science of Morals (1836).
Bentham następnie definiuje deontologię jako te zachowania człowieka, które nie są częścią normatywnej hipotezy obowiązującego prawa i które nie są kontrolowane przez ustawodawstwo. Oznacza to, że są to działania nie nadzorowane przez prawo, ale które człowiek musi wykonać według kryterium utylitarnego.
Tak więc utylitaryzm zaproponowany przez Benthama proponuje docenienie czynów jednostki w oparciu o szczęście lub dobrobyt, jakie mogą one wygenerować dla społeczeństwa jako całości. To niezależnie od motywacji do działania.
Oznacza to, że jeśli jedna osoba pomaga innej osobie, na przykład, nie ma znaczenia, czy zrobił to z przymusu, czy z własnej woli. Działanie, według Benthama, można ocenić jako dobre, ponieważ powoduje dobre samopoczucie.
Przykład zastosowania
Deontologię można dostrzec w normach etycznych, które formułują i bronią stowarzyszeń zawodowych, takich jak prawnicy czy dziennikarze.
Niektóre z tych kodeksów przekroczyły pokolenia, jak na przykład przysięga lekarzy Hipokratesa sprzed 2500 lat. Jednym z jej zobowiązań jest, na przykład, niedopuszczanie, by względy polityczne lub religijne, narodowość, rasa, partie polityczne lub pozycja społeczna przeszkadzały w wykonywaniu obowiązków zawodowych.
