Skrzynka Raiffeisena to nazwa nadana pierwszym wiejskim skrzynkom w Europie, inicjując tym samym kredyt spółdzielczy na obszarach rolniczych jako zjawisko ekonomii społecznej.
Jego nazwa wywodzi się od twórcy tego ruchu, Friedricha Wilhelma Raiffeisena, który był pierwszym myślicielem w tego typu organizacjach finansowych, zorientowanym na kooperatywizm kredytowo-oszczędnościowy w czasach, gdy w Niemczech rozpoczęła się rewolucja przemysłowa, mając na celu zaszczepienie system finansowy z dala od wielkich banków i lichwy, zdominowany przez niektóre rodziny w każdym kraju. Pomysł polegał na samozarządzaniu, samopomocy i niezależności wśród drobnych rolników, farmerów i kupców na obszarach dotkniętych kryzysem lub którzy nie mogli udać się do dużych finansistów, z pomocą oszczędności innych ludzi w okolicy.
Te spółdzielcze towarzystwa kredytowe miały niską kapitalizację, gdyż tworzyły je nadwyżki finansowe (nadmierne oszczędności) członków, a tym, którzy wnosili kapitał, płacono niewielkie odsetki. Z drugiej strony partnerzy, którzy uciekali się do kredytu, płacili niskie odsetki, które były akceptowalne i trwałe w czasie, a wszyscy partnerzy, zarówno dłużnicy, jak i wierzyciele, musieli być blisko, bez względu na to, czy była to prowincja, powiat czy region.
Historia skrzynki Raiffeisena
Fundusz Raiffeisena jest uważany za pierwszy wiejski bank i spółdzielnię kredytową, pośród przemysłowego ruchu robotniczego i pojawienia się samorządnego socjalizmu, w celu położenia kresu nadużyciom kapitału i stworzenia klimatu braterstwa między producentami i nabywcami w obszar . W ten sposób, że wszystkie przepływy finansowe, zarówno nadwyżki oszczędzających, jak i tych, którzy domagają się kredytów, mogą zaspokoić swoje oczekiwania.
Ten rodzaj podmiotu przypomina banki wiejskie w całej Europie, spółdzielnie kredytów socjalnych i monte de piedad.