Podatek regresywny to taki, który pobiera niższy procent dochodu, gdy osoba zarabia więcej. Stanowi również większe obciążenie dla osób o niskim statusie społeczno-ekonomicznym. Jest to przeciwieństwo podatku progresywnego.
Innymi słowy, podatki regresywne to te, które stosunkowo bardziej dotykają biednych niż bogatych. Dlatego nie mają efektu redystrybucji bogactwa. Wręcz przeciwnie, jeśli są bardzo wysokie, mogą uwydatnić nierówność w społeczeństwie.
Przykład podatku regresywnego
Klasycznym przykładem, który można uznać za podatek regresywny, jest podatek od wartości dodanej (VAT), który stanowi procent sprzedaży, czyli opodatkowuje konsumpcję.
Aby zrozumieć, dlaczego ten podatek jest regresywny, musimy wziąć pod uwagę, że obywatele, którzy zarabiają mniej, są zmuszeni wydawać większą część swojej pensji, głównie na podstawowe potrzeby, takie jak żywność. Oznacza to, że twoje oszczędności są niewielkie lub nie istnieją.
W konsekwencji podatek VAT zapłacony przez te osoby również stanowi wyższy procent ich dochodów.
Aby zapewnić sprawiedliwość w systemie poboru, rządy są zmuszone nie uwzględniać wyłącznie podatków regresywnych. Z tego powodu istnieje na przykład podatek od osób prawnych, który jest naliczany bezpośrednio od zysków firmy.
Studium przypadku podatku regresywnego
Przyjrzyjmy się poniższemu studium przypadku, aby lepiej zrozumieć, dlaczego podatek taki jak VAT jest regresywny. Z jednej strony załóżmy, że pracownik zarabia 3000 dolarów miesięcznie. Podobnie wydajesz 70% swojego wynagrodzenia, od którego naliczany jest 18% VAT, co w przeliczeniu na procent Twojego wynagrodzenia byłoby równoznaczne z:
0,70*’0,18=0,126=12,6%
Z drugiej strony mamy obywatela, który otrzymuje 1500 USD miesięcznie i wydaje 90% tej kwoty. Jeśli stawka VAT jest taka sama, podatek ten wyrażony jako procent Twojego wynagrodzenia będzie równy:
0,9*0,18=0,162=16,2%
Jak widać, w drugim przypadku obciążenie podatnika jest relatywnie większe.