Prestiż to atrybut, który zazwyczaj przypisywany jest osobie, grupie, instytucji lub aspektowi powiązanemu z którymkolwiek z nich (np. konkretne wydarzenie). Ma to na celu odniesienie się do dobrej reputacji, uznania i/lub podziwu.
Prestiż jest więc synonimem rozpoznawalności, stosowanym z pozytywnym wydźwiękiem. To znaczy, gdy sława tego, o czym się mówi (jednostki, podmiotu lub innego) jest dobra.
Możemy wtedy powiedzieć:
Ekonomista Christian Martínez jest wysoko ceniony za wszystkie rygorystyczne badania, które opublikował.
Prestiż może więc odnosić się do uznania osoby na poziomie zawodowym, ale przede wszystkim oznacza szacunek i zaufanie.
Na przykład podmiot publiczny może stać się prestiżowy, jeśli jest przejrzysty dla opinii publicznej i nigdy nie zgłosił żadnego przypadku korupcji w swojej organizacji.
W tym miejscu musimy pamiętać, że wykonywany zawód jest również determinowany uznaniem prestiżu. Na przykład mechanik może być bardzo zdolny i wydajny, ale na poziomie społecznym prawdopodobnie nie jest postrzegany jako prestiżowy z powodu wykonywania pracy, która nie jest postrzegana jako mająca wysoki status społeczny.
Prestiż w jego początkach
Należy zauważyć, że prestiż pierwotnie wiązał się z zadęciem i był związany ze złym gustem. Innymi słowy, miał negatywną konotację.
Rdzeń słowa prestiż pochodzi od łacińskiego „præstigum”, co oznacza oszustwo, podstęp lub podstęp. Dlatego czarownik to ten, który wykonuje sztuczki i udaje się oszukać innych.
Prestiż w różnych dyscyplinach
W socjologii prestiż społeczny to poziom akceptacji zachowania, postawy lub okoliczności w społeczeństwie lub rodzinie. Zatem im większy prestiż społeczny czegoś, tym większe prawdopodobieństwo, że istnieją instytucje, które to chronią.
Podobnie, istnieje również prestiż socjolingwistyczny, który jest najwyższym uznaniem, jakie użytkownicy dialektu mają nad innymi odmianami tego samego języka.
W przeciwieństwie do tego mamy ukryty prestiż, który polega na nienormatywnym użyciu języka, aby pokazać różnicę regionalną, społeczną lub inną. W ten sposób można używać idiomów lub wulgarnego języka.
Na przykład w Hiszpanii można powiedzieć, że było bardzo fajnie! Aby pozytywnie odnieść się do czegoś, na przykład koncertu. Dlatego zrozumiałe jest, że to wydarzenie spełniło, a nawet przerosło oczekiwania (przynajmniej rozmówcy).