Kredyt jest wynikiem zapłacenia za coś lub, jak sama nazwa wskazuje, zapłacenia za coś. Jest to termin używany regularnie w obszarach takich jak księgowość i audyt.
Z punktu widzenia praktyki księgowej uznanie to zapis dokonywany w części „Kredyt” rachunku. W tym sensie jest to czynność księgowa z natury przeciwna Opłacie, która jest zwykle wykonywana w „Długu” rachunku. Zgodnie z teorią opłat i płatności każdy z tych ruchów odpowiada drugiemu w zakresie rekompensaty. Innymi słowy, każde obciążenie księgowe odpowiada, jako odpowiednik, kredytowi we wpisie księgowym.
W ramach najczęstszej czynności w księgowości abonament nabiera odmiennych zachowań i wywołuje różne skutki. Wszystko to w zależności od rodzaju konta, na którym są tworzone. Można zatem podsumować te efekty w następujący sposób: przy subskrypcji spadają rachunki realne Aktywów i nominalne Wydatki, podczas gdy rachunki realne Pasywa i Kapitały własne oraz nominalne Dochody rosną.
Ze względów praktycznych można powiedzieć, że spisanie kredytu to zazwyczaj nic innego jak przeprowadzenie księgowania zabezpieczenia lub faktu ekonomicznego w księgach rachunkowych firmy lub towarzystwa. Wszystko to w ramach odpowiedniego konta i pod pewną koncepcją.
Należy zauważyć, że zgodnie z metodologią księgowania, aby zaksięgować kredyt, nie jest bezwzględnie konieczne, aby płatność została już dokonana. Innymi słowy, zwykle służy to, że zobowiązanie do zapłaty zostało osiągnięte lub wspomniane zobowiązanie zostało nabyte; więc odnotowuje się kompost. Zazwyczaj płatność jest również traktowana jako płatność częściowa, przed pełną wypłatą.