Teoria niewidzialnej ręki to metafora, która wskazuje na gospodarkę rynkową jako narzędzie zdolne do osiągnięcia maksymalnego dobrobytu społecznego przy jednoczesnym dążeniu do własnego interesu. Teoria ta została opracowana przez ekonomistę Adama Smitha.
Twierdzi, że wolna konkurencja jest najlepszym sposobem funkcjonowania gospodarki, ponieważ możliwe sprzeczności i systematyczne problemy, które tworzą prawa rynku, można rozwiązać poprzez:niewidzialna ręka" systemu.
Niewidzialna ręka to metaforyczny sposób, w jaki ekonomista historyczny Adam Smith odniósł się do zdolności samoregulacji, jaką zgodnie z jego teoriami i badaniami ma wolny rynek. W jego pracy "Teoria uczuć moralnych„Opublikowana w 1759 r. była pierwszym miejscem, w którym termin ten ujrzał światło dzienne, choć zyskał większą rozgłos w jego drugiej księdze z 1776 r.”Bogactwo narodów”.
W ten sposób Smith wskazał, że rola rynku jest podstawowa i fundamentalna i że im mniej kontroli politycznej lub rządowej jest w gospodarkach, tym łatwiej znajdą swoje drogi i maksymalny dobrobyt. Zgodnie z jego ideologią naturalna gra popytu i podaży wystarcza do osiągnięcia równowagi w gospodarce i naturalnego układu cen.
Liberalizm gospodarczyNiewidzialna ręka jako samoregulacja rynku
Nieobecność rządu w pracach legislacyjnych związanych z rynkiem jest zatem jedną z głównych podstaw teorii ekonomii opracowywanej przez Adama Smitha w jego pracy bibliograficznej. Dla Smitha przywódcy muszą zająć się innymi obszarami kontroli, bardziej skoncentrowanymi na obronie lub sprawiedliwości, pozostawiając rynek wolnemu działaniu.
Niewidzialna ręka zakłada, że istnieje inercja, dzięki której rynek i jego samoregulacja prowadzą jednostki do podejmowania decyzji najlepszych dla większości populacji w celu osiągnięcia dobrobytu. Innymi słowy, jest to rodzaj automatycznego mechanizmu kontrolnego, który kompensuje podejmowane działania jako całość, regulując konformacje społeczne.
Dlatego zakłada się, że samoregulacja zapewniona rynkom pomaga w osiągnięciu optymalnego rynku. W tym celu jednostki muszą zachowywać się w taki sposób, aby mogły działać bez państwowej mediacji iw dążeniu do własnego interesu.
Metafora niewidzialnej ręki zakłada również, że jednostki są zachęcane lub powstrzymywane od produkowania lub niestosowania się do poziomu cen, który istnieje na rynku. Ceny i zarobki są wystarczająco orientacyjne, aby wiedzieć, kiedy uczestniczyć w rynku, czy nie. Zasadniczo, jeśli w niszy rynkowej pojawiają się zyski, jest to bodziec do produkcji, podczas gdy straty prowadzą do jej odejścia.
