Niezwykle poważna sytuacja gospodarcza i polityczna, przez którą przeszła Wenezuela, spowodowała masowe migracje. Jest to tak zwana diaspora wenezuelska. Migracje wywarły ogromny wpływ zarówno na samą Wenezuelę, jak i na kraje przyjmujące.
Kończył się rok 2015, kiedy rozpoczęła się tzw. diaspora wenezuelska. Od tego czasu miliony Wenezuelczyków opuściły swoją ojczyznę w poszukiwaniu lepszej przyszłości. Wśród powodów, które skłoniły ich do opuszczenia kraju, jest gospodarka zdewastowana przez inflację, w której wywłaszczenia przedsiębiorstw są na porządku dziennym. Z ekonomicznego punktu widzenia nie powinniśmy też zapominać, że mamy do czynienia z narodem, który cierpi z powodu niedoboru żywności, który cierpi z powodu cięć dostaw energii i którego eksport ropy gwałtownie spadł.
Podobnie brak wolności, wysoka przestępczość i stałość Maduro u władzy skłoniły wielu Wenezuelczyków do szukania lepszej przyszłości w innych krajach.
Co ten wielki exodus oznaczał dla Wenezueli?
Odejście ponad pięciu milionów Wenezuelczyków miało niezaprzeczalne reperkusje gospodarcze. Dla samej Wenezueli był to drenaż kapitału ludzkiego. Setki tysięcy firm zostało zmuszonych do zamknięcia, a Wenezuela pożegnała się z profesjonalistami o bardzo wysokim poziomie wyszkolenia.
Dla społeczeństwa i gospodarki utrata najbardziej wykwalifikowanych obywateli jest traumatyczna. Mówimy o lekarzach, nauczycielach i menedżerach biznesu. To straszna strata kapitału ludzkiego z dyplomami uniwersyteckimi, a nawet Wenezuelczykami mówiącymi kilkoma językami. Jednak przy strasznie ponurych perspektywach gospodarczych, wenezuelskie firmy niewiele mogą zrobić, aby zapewnić pewne bezpieczeństwo zatrudnienia swoim najbardziej wykwalifikowanym pracownikom.
Tracąc pracowników, którzy mają większe doświadczenie i przeszkolenie, wiele wenezuelskich firm nie miało innego wyjścia, jak tylko wykorzystać personel bez wystarczającej wiedzy i doświadczenia. Innymi słowy, niedobór wykwalifikowanej siły roboczej spowodował, że firmy zatrudniając pracowników obniżają swoje wymagania w zakresie doświadczenia i wiedzy. .
Jednak ci, którzy emigrują, tęsknią za swoim domem i demonstrują w różnych krajach, domagając się wielkiego zwrotu politycznego i gospodarczego. Ci, którzy emigrują, nie zapominają o bliskich, których zostawiają w swojej ojczyźnie. I to właśnie z zagranicy wielu Wenezuelczyków wysyła przekazy pieniężne swoim rodzinom. Te przekazy stają się bardzo ważnym źródłem dochodu, które pozwala przetrwać wielu gospodarstwom domowym.
Jaki był wpływ gospodarczy diaspory wenezuelskiej w innych krajach?
Kolumbia, Chile, Ekwador i Peru to kraje Ameryki Łacińskiej, które przyjęły najwięcej wenezuelskiej imigracji. Przyjęcie tak przytłaczającej liczby ludzi jest wielkim wyzwaniem dla każdej gospodarki i wiąże się z mobilizacją znacznych zasobów ekonomicznych, aby móc ich gościć.
Służenie ludności migracyjnej wiąże się z zapewnieniem im opieki zdrowotnej i wsparcia ze strony usług socjalnych. W tym sensie jest wielu Wenezuelczyków, którzy wymagają opieki zdrowotnej w kwestiach takich jak szczepienia i poród. Kolejną podstawową usługą jest edukacja. Przybycie dużej liczby ludzi z Wenezueli zmusiło wiele krajów do powiększenia wielkości swoich szkół.
Z tego powodu, z punktu widzenia rachunków publicznych, kraje takie jak Kolumbia zobaczyły, jak poprzez znaczne zwiększenie wydatków publicznych muszą skorygować swoje cele dotyczące deficytu. Tak więc to kraje Ameryki Łacińskiej poniosły większość kosztów gospodarczych związanych z tym wyzwaniem migracyjnym.
Ale poza kosztami ekonomicznymi, jakie ten exodus pociąga za sobą dla państw Ameryki Łacińskiej, jak przebiegała integracja imigracji Wenezueli?
Chociaż Wenezuelczycy mają wysoki poziom wykształcenia, w wielu przypadkach wyższy niż mieszkańcy takich krajów jak Peru czy Ekwador, to brakuje im wystarczających środków finansowych. Wenezuelczycy pracują więc na stanowiskach, które nie odpowiadają ich poziomowi studiów, utrzymując się dzięki umowom czasowym. Jest wielu, którzy nawet dzięki szarej gospodarce przetrwają, bez umowy i działając w mało produktywnych sektorach. Niestety, ta nieformalność związana z pracą jest dość powszechna wśród Wenezuelczyków.
Włączenie wenezuelskiej imigracji do formalnej gospodarki okazuje się skomplikowane, a jej włączenie wykracza poza świat pracy. Brak środków wielu Wenezuelczyków uniemożliwił w wielu przypadkach ich naukę, nie zapominając o tym, że nie wiedzą oni, jak działa system edukacyjny lub że nie wiedzą o poważnych dodatkowych trudnościach, jakie pociąga za sobą brak dokumentów. Wszystko to przekłada się na większą presję na edukację publiczną.
Rozdziałem, którego nie można lekceważyć, jest również plan zdrowotny. W związku z tym należy zauważyć, że jest wielu Wenezuelczyków, którzy nie uczęszczali do ośrodków zdrowia, ponieważ nie mają wystarczających środków finansowych i nie mają ubezpieczenia zdrowotnego, w scenariuszu, w którym niedobór zasobów zdrowotnych również ma wybitne znaczenie. stosowność.
Oczywiste jest, że masowy exodus, taki jak diaspora wenezuelska, jest wyzwaniem i dramatem społecznym i gospodarczym wewnątrz i poza granicami Wenezueli.