Obsługa długu to płatność, której musi dokonać osoba lub instytucja, która nabyła jeden lub więcej długów w danym okresie czasu.
Obsługa zadłużenia odnosi się zatem do okresowej spłaty tych pozycji, które, takie jak kapitał i odsetki, składają się na należny kapitał. W ten sposób obsługa zadłużenia za dany okres obejmuje wszystkie zobowiązania zaciągnięte w tym okresie. Ponadto obsługa zadłużenia nie musi obejmować jednego wierzyciela, ale może być kilku wierzycieli, którym należy spłacić dług.
Można więc powiedzieć, że obsługa długu to suma należnego kapitału plus odsetki, które on generuje.
Obsługa zadłużenia odnosi się również do długów należących do państwa.
Jakie elementy obejmuje obsługa długu?
Obsługa zadłużenia obejmuje dwa główne elementy:
- Główny kapitał: Kwota pożyczona, która musi zostać zwrócona wierzycielowi.
- Zainteresowania: Procent kapitału do spłaty jako koszt długu.
Jaki jest wskaźnik pokrycia obsługi zadłużenia lub RCSD?
Wskaźnik pokrycia obsługi zadłużenia to kapitał dostępny w gotówce na spłatę zadłużenia głównego oraz generowane przez niego odsetki.
W ten sposób mówimy o wielkości gotówki, w tym przypadku większej od wielkości wydatków finansowych, a także o krótkoterminowym zadłużeniu, które odzwierciedla saldo. Dlatego o wskaźniku pokrycia obsługi zadłużenia mówimy, gdy porównujemy dostępne przepływy pieniężne spółki w określonym czasie z wymienionymi powyżej pozycjami kosztów finansowych i zadłużenia krótkoterminowego.
Dlatego do obliczeń wykonujemy następujący wzór:
Po dokonaniu kalkulacji możemy wiedzieć, czy firma jest w stanie wywiązać się ze swoich płatności. Jeśli uzyskana wartość jest większa niż jeden, mówimy o wypłacalnej firmie, która może spłacić swoich wierzycieli. Natomiast jeśli mówimy o wartości niższej niż jeden, mówimy o firmie, która ma trudności z wywiązywaniem się ze swoich zobowiązań.
W tym sensie im wyższa uzyskana liczba, tym większa wypłacalność przedsiębiorstwa w wywiązywaniu się ze swoich zobowiązań.
Przykład kosztu długu
Następnie zobaczymy przykład, do czego odnosi się ta koncepcja.
W tym celu wybraliśmy przykład z sektora prywatnego. Gdzie dłużnikiem jest konsument, a wierzycielem bank.
Wyobraźmy sobie, że Carlos, konsument, musi w styczniu zapłacić instytucji finansowej (bankowi) 300 dolarów za korzystanie z karty kredytowej.
Ponieważ kupił na kredyt, jest mu dłużny 300 dolarów, które poniósł. Pożyczka, za którą Carlos musi zwrócić kapitał wraz z odsetkami w wysokości 5% miesięcznie.
Obsługa zadłużenia Carlosa za miesiąc lipiec wyniesie 300 dolarów, co stanowi należny kapitał; plus 5% oprocentowania, czyli 15 USD.
Dlatego obsługa długu za miesiąc lipiec dla Carlosa wynosi 315 USD.