Defraudacja lub malwersacja to przestępstwo, które władze i urzędnicy mogą popełnić podczas wykonywania swoich obowiązków. Jako depozytariusze środków publicznych przekazują środki na cele prywatne lub prywatne. Z łaciny „male-versatio” oznacza złe inwestowanie.
W związku z tym stwierdzamy przestępstwo przywłaszczenia, ale podstawową cechą jest to, że przestępstwo to musi zostać popełnione przez pracownika publicznego lub wysokiego stanowiska. W tym sensie oszukańcze wykorzystanie jego funkcji.
Służba cywilnaRodzaje malwersacji
Można wyróżnić dwa główne rodzaje malwersacji. W obu musi być złośliwe zachowanie.
- Defraudacja zapobiegawcza: Urzędnik lub organ zarządzający środkami publicznymi stosuje je w swoim osobistym interesie i włącza do swojego dziedzictwa.
- Niewłaściwe użycie: Urzędnik nie zawłaszcza zarządzanych przez siebie zasobów, ale raczej przekierowuje je na inny cel niż ten, do którego powinny być wykorzystane.
Niewłaściwa defraudacja
Osoby fizyczne mogą popełnić przestępstwo defraudacji lub malwersacji w następujących okolicznościach:
- W przypadku, gdy są odpowiedzialni za fundusze, dochody lub skutki administracji publicznej.
- Gdy zgodnie z prawem są wyznaczeni jako depozytariusze środków lub środków publicznych.
- W przypadku, gdy są administratorami lub depozytariuszami pieniędzy lub mienia zajętych, zajętych lub zdeponowanych przez władze publiczne, nawet jeśli należą do osób fizycznych.
Zbrodnia defraudacji w hiszpańskim kodeksie karnym
Ustawodawstwo hiszpańskie, poprzez art. 432 Kodeksu karnego i następne, opisuje rodzaj zachowania, podmioty, które mogą popełnić przestępstwo, a także różne kary, które ono pociąga za sobą.
Ustalono również różne rodzaje kar, w tym podtyp osłabiony i podtyp zaostrzony:
- Przyciemniony podtyp: Jeżeli wartość ekonomiczna skradzionego przedmiotu jest mniejsza niż 4000 euro, grozi kara grzywny od 2 do 4 miesięcy, kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 3 lat oraz zawieszenie zatrudnienia i urzędu na maksymalnie 3 lata.
- Zaostrzone podtypy: Kara, jaką niesie to od 4 do 8 lat więzienia i bezwzględna dyskwalifikacja od 10 do 20 lat. Istnieją trzy zaostrzone podtypy:
- Defraudacja byłaby szczególnie poważna, biorąc pod uwagę wartość skradzionych kwot oraz szkody lub utrudnienia w służbie publicznej.
- Gdy sprzeniewierzony przedmiot został uznany za przedmiot zainteresowania historycznego lub artystycznego.
- Kiedy fundusze były przeznaczone na złagodzenie jakiegoś publicznego nieszczęścia.