Bimetalizm lub podwójny standard to rodzaj systemu monetarnego, w którym kraj ustala wartość swojej waluty w oparciu o złoto i srebro. Innymi słowy, każda emisja pieniądza musi być poparta rezerwami jednego z tych dwóch metali.
Innymi słowy, jednostka monetarna w modelu bimetalicznym musi być zdefiniowana poprzez użycie srebra i złota. Oba są kluczowymi elementami wymiany i płatności towarów i usług poprzez bicie i/lub magazynowanie.
Patrząc z innej strony, poprzez ten system, zarówno posiadanie złota, jak i srebra służy jako wsparcie dla krajów, jeśli chodzi o emisję pieniędzy.
Model ten był szczególnie ważny i aktualny w XIX wieku. Stopniowo tracił jednak swoją obecność na arenie międzynarodowej z różnych przyczyn. Były to głównie:
- Deprecjacja srebra w pewnych okresach.
- Znaczenie złota jako najczęściej przechowywanego i wymienianego metalu (ze względu na większe zastosowanie standardu złota).
- Rozwój nowoczesnej koncepcji pieniądza pod koniec XIX wieku i przez cały wiek XX. W ten sposób pieniądze fiducjarne zyskały większą akceptację.
Podstawą działania systemu bimetalicznego jest prawne przypisanie wartości zarówno złotu, jak i srebru oraz określenie kursu złota do srebra. Zapewnia to stabilność i wydajność modelu z podwójnym wzorem.
Zalety i wady bimetalizmu
Główną zaletą systemu podwójnego wzoru jest to, że w sytuacjach zagrożenia lub niestabilności ekonomicznej łatwiej jest przeciwdziałać niestabilności lub ją łagodzić. Oznacza to, że jeśli złoto lub srebro osiągnęły znaczny spadek wartości, zawsze będzie można zrekompensować straty w gospodarce utrzymaniem drugiego metalu, co nie może się zdarzyć w standardowych systemach pojedynczych lub monometalicznych.
Wielką akceptacją tego systemu było to, że miał więcej zasobów, ponieważ dwa metale były brane pod uwagę jako elementy transakcji. Doświadczenie pokazuje jednak, że utrzymywanie bimetalizmu jako modelu jest bardzo złożone i nieefektywne dla nowoczesnych gospodarek.
Międzynarodowy System Walutowy