Termin spalonej ziemi w finansach odnosi się do mechanizmu obronnego, który firmy mogą wykorzystać, aby uniknąć wrogiego przejęcia.
Jedną z typowych formuł rozwoju biznesu jest uruchamianie ofert przejęć innych firm z branży. Z finansowego punktu widzenia, gdy firma poddana wrogiemu przejęciu stosuje politykę spalonej ziemi, dokłada wszelkich starań, aby uszkodzić lub zniszczyć wszystkie cenne aktywa. Działa to jako mechanizm samoobrony, który może wyeliminować zainteresowanie firmy przejmującej. W ten sposób wyrażenie „spalona ziemia” może być rozumiane jako proces autodestrukcji zainicjowany przez przejmowaną firmę, który desperacko stara się zniszczyć wszystko, co może mieć wartość dla przejmowanej firmy.
Pochodzenie terminu spalonej ziemi
Termin spalonej ziemi jest spuścizną języka wojskowego. Początków tego można doszukiwać się w starożytnych wojnach, w których palono pola uprawne wroga. Unikanie dostaw żywności może spowodować głód u wroga, który doprowadzi do dezercji i zmęczy go moralnie. Według różnych źródeł zastosowanie tej techniki sięga czasów wojny scytyjskiej przeciwko perskiemu imperium Dariusza I.
Przykłady polityki spalonej ziemi
Spółka będąca przedmiotem wezwania może na różne sposoby postępować w celu zniszczenia wartości, a tym samym zniechęcić spółkę przejmującą. Oto kilka przykładów:
- Zlikwiduj swoje najcenniejsze aktywa, takie jak budynki, technologie czy konkretne maszyny.
- Zniszcz swój najlepszy kapitał ludzki, zwalniając pracowników najwyższej jakości (na przykład menedżerów, dyrektorów, pracowników lub techników).
- Anulować obowiązujące umowy z klientami lub zaprzestać negocjacji ewentualnych przyszłych umów.
- Zobowiąż spółkę do wypłaty nadzwyczajnej dywidendy, a tym samym umieść poziom dźwigni na poziomach, które są trudne do zarządzania.
