Termin pełna informacja odnosi się do sytuacji ekonomicznej podniesionej w ekonomii lub teorii gier, w której każdy podmiot zna cechy pozostałych.
Teoretycznie stanem pełnej informacji będzie wówczas sytuacja złożona z elementów rynku o doskonałej konkurencji i racjonalnym udziale agentów.
W tej sytuacji pełnej informacji każdy zna strukturę działania i ma moc predykcyjną, aby poznać wpływ lub wynik, jaki jego działania będą miały na innych uczestniczących agentów. Chociaż niekoniecznie oznacza to, że agent może dokładnie wiedzieć, jaki będzie wynik działania.
Istniejąca różnica pełnych informacji z innymi identycznymi terminami
Możemy przeanalizować istniejącą różnicę terminu pełna informacja, z innymi terminami, które (ze względu na ich podobieństwo) mogą prowadzić do pewnego zamieszania. Umożliwi nam to dokładniejsze zrozumienie terminu pełna informacja.
Tak więc, jeśli agenci pewnej działalności znają z góry wynik działalności, która ma zostać rozwinięta, będą w rzeczywistości doskonałej informacji, a nie w sytuacji pełnej informacji.
W ten sam sposób mamy do czynienia z sytuacją niepełnej informacji, gdy przedstawiana jest rzeczywistość, w której nie wszyscy uczestniczący podmiot posiadają informacje o strukturze określonej czynności.
Ilustracyjny przykład pełnej sytuacji informacyjnej
Wydobądźmy produkcję i marketing ryżu. Aby dać pełną informację o sytuacji gospodarczej, zakłada się, że wszystkie zaangażowane podmioty gospodarcze, czyli producenci i konsumenci, posiadają informacje o wszystkich cechach rynku ryżu.
W ten sposób konsumenci wiedzą, jak długo działa producent ryżu, wiedzą o jakości produktu, jego smaku, użyteczności, cenie, jaką ma każdy producent itp.
Podobnie producenci mają pełną informację o konsumentach, co pozwala im podejmować określone decyzje produkcyjne. W ten sposób dowiesz się o gustach i preferencjach, możliwych żądaniach, o swoich dochodach, możliwych decyzjach itp.