Fajolizm to ramy teoretyczne, które służyły jako podstawa współczesnych nauk administracyjnych. Jej twórcą był inżynier górniczy Henri Fayol.
Fayol jest uważany, podobnie jak Frederick Winslow Taylor (który rozwinął tayloryzm), za jednego z ojców nowoczesnej administracji. Oba wniosły ważny wkład, który nadal jest badany w XXI wieku.
Zasady fayolizmu
Wśród zasad fayolizmu wyróżniają się:
- Zarządzanie lub administracja biznesem zależy nie tylko od umiejętności danej osoby, ale także od wiedzy, której można się nauczyć lub zdobyć.
- Wiedza z zakresu administracji firm nie jest do końca empiryczna czy teoretyczna, ale są to schematy, które pozwalają uporządkować to, czego nauczyliśmy się z doświadczenia.
- Zasady administracji mają zastosowanie nie tylko do firm, ale do każdej działalności lub podmiotu, w którym konieczne jest skoordynowanie ludzkiego wysiłku, aby osiągnąć cel. Jest to znane jako zasada uniwersalności.
- Podział pracy zwiększa wydajność pracy, a tym samym produktywność.
- Fayol zwraca uwagę na to, jak ważne jest, aby pracownik otrzymywał rozkazy od jednego przełożonego, a także miał jasny łańcuch dowodzenia.
Główne wkłady Fayolism
Głównym wkładem Fayolism są przede wszystkim funkcje administracji:
- Planowanie: Zdefiniuj plan działania.
- Organizacja: Mieć wszystkie niezbędne elementy do realizacji zaprojektowanego planu. Odnosimy się zarówno do materialnego, jak i niematerialnego (na przykład system pracy).
- Komenda: Kieruj personelem i prowadź ich tak, aby mogli osiągnąć najwyższą wydajność.
- Koordynacja: Osiągnij synchronizację wysiłków wszystkich pracowników, aby osiągnąć jeden wspólny cel.
- Kontrola: Sprawdź, czy osiągnięto wyznaczone cele.
Po drugie, mamy operacje zarządzania podzielone na sześć:
- Techniki: Odnosi się do produkcji lub rozwoju towarów lub usług firmy.
- Reklama w telewizji: Dotyczy zakupów (na przykład od dostawców) i sprzedaży towarów.
- Finanse: chodzi o pozyskiwanie kapitału (na przykład w formie pożyczek), który posłuży do finansowania działalności firmy.
- Bezpieczeństwo: Ochrona i zachowanie zasobów i osób będących częścią organizacji.
- Księgowi: Sporządzanie inwentarzy, bilansów i innych sprawozdań finansowych.
- Administracyjny: Integruje pozostałe pięć funkcji, koordynując je i będąc ponad nimi.
14 zasad administracji Fayola
Fayol przedstawia również 14 zasad podawania:
- Podporządkowanie interesów osobistych ogólnym interesom spółki: Ponad interesami każdego pracownika stoi interes organizacji.
- Jedność dowodzenia: Pracownik powinien otrzymywać rozkazy tylko od przełożonego.
- Jednostka sterująca: Każdą grupą wspólnych działań, które mają ten sam cel, powinien kierować kierownik, na przykład kierownik finansowy ds. operacji finansowych.
- Centralizacja: Koncentracja władzy w zarządzaniu firmą.
- Hierarchia lub łańcuch skalarny: Łańcuch szefów, który przechodzi od najwyższego autorytetu do najniższych poziomów. W związku z tym komunikacja w organizacji musi przebiegać zgodnie z tą kolejnością, to znaczy, że polecenia dyrektora generalnego są realizowane przez kierownika ds. zakupów i przekazuje je do swojej grupy roboczej.
- Podział pracy: Personel musi specjalizować się w określonej pracy.
- Władza i odpowiedzialność: Jest to władza wydawania rozkazów i idzie w parze z większą odpowiedzialnością, jak w przypadku menedżerów czy dyrektorów.
- Dyscyplina: Wiąże się z dobrym zachowaniem i zwykle znajduje odzwierciedlenie w misji i wizji organizacji.
- Wynagrodzenie personelu: Pracownik musi otrzymywać godziwą pensję i odpowiadającą poziomowi życia.
- Uczciwość: Wszyscy pracownicy powinni być traktowani jednakowo. W ten sposób można osiągnąć ich lojalność.
- Zamówienie: Zarówno ludzie, jak i zapasy muszą znajdować się w odpowiednim miejscu i czasie, na przykład, aby zrealizować zamówienie.
- Stabilność i czas trwania personelu na stanowisku: Wysoka rotacja personelu nie jest efektywna. Z tego powodu musimy dążyć do stabilizacji kadr.
- Inicjatywa: Należy dążyć do udziału pracowników, np. wyrażając swoją opinię. W ten sposób będą się bardziej starać.
- Duch zespołu: Chodzi o poszukiwanie jedności w organizacji, aby osiągnąć wspólne cele.