Akumulacja kapitału odnosi się do akumulacji dóbr kapitałowych, kapitału finansowego i kapitału ludzkiego.
Jednym z pierwszych ekonomistów, który odniósł się do tej koncepcji, był Adam Smith w swojej książce Bogactwo narodów. W swojej pracy tłumaczył, dlaczego niektóre kraje są bogate, a inne nie.
Jednym z wyjaśnień, które podał, było akumulacja kapitału lub bogactwa. Innymi słowy, gdyby naród oszczędzał i inwestował, stopniowo stałby się bogatszy. Mając coraz więcej maszyn (dóbr kapitałowych), więcej oszczędności (kapitał finansowy) i większą edukację (kapitał ludzki), mógłby produkować coraz więcej i lepiej.
Zysk kapitałowyAkumulacja kapitału Marksa
Prawie sto lat później słynny ekonomista Karol Marks nada tej koncepcji zwrot. W tym przypadku Marks prowadził przeciwieństwo Smitha. Marks twierdził, że nierówności na świecie i wyzysk pracowników mają związek z akumulacją kapitału.
Karol Marks zdefiniował akumulację kapitału jako pierwotną lub prymitywną akumulację kapitału. Według jego pism ukształtował proces poprzedzający system kapitalistyczny. Marks twierdził, że ta akumulacja była odpowiedzialna za oddzielenie środków produkcji od bezpośrednich producentów.
Według Marksa po akumulacji kapitału następowały:
- Upadłość chłopów: Przestali posiadać ziemię uprawną.
- Koncentracja bogactwa: Całe bogactwo skoncentrowało się w nielicznych.
Zarówno Marks, jak i Adam Smith są znani z tej koncepcji. Ale być może wpływ Karola Marksa był większy w ciągu ostatniego stulecia.
Różne perspektywy
Na przestrzeni dziejów koncepcja ewoluowała. A wraz z koncepcją, różne myśli i teorie na ten temat. Historia myśli ekonomicznej dzieli dwa stanowiska dotyczące tego faktu:
- Ekonomiści liberalni: Uważają, że jest motorem wzrostu gospodarczego. Oszczędności i inwestycje to kluczowe elementy rozwoju krajów. Dopóki jest utrzymywany na optymalnym poziomie, jest jednym z kluczy do rozwoju społeczeństwa. Nie wierzą w koncentrację kapitału.
- Ekonomiści antykapitalistyczni: Uważają, że akumulacja bogactwa powoduje jedynie nierówności i ubóstwo. Kapitał musi być zainwestowany, ale na korzyść wszystkich. Wierzą w koncentrację kapitału.
Pomiędzy tymi dwoma radykalnymi i przeciwstawnymi stanowiskami istnieje wiele punktów pośrednich. Wielu autorów i ekonomistów, którzy zebrali jego myślenie na ten temat. Każda, tak, z niuansami, które czynią ją osobliwą.