Niedobór to brak zasobów niezbędnych do zaspokojenia jednej lub więcej potrzeb, co może, ale nie musi, być kluczem do przetrwania.
Innymi słowy, pojęcie niedoboru można zastosować zarówno do dóbr podstawowych, takich jak żywność, jak i do tych produktów lub usług, które nie są niezbędne.
Władze muszą wykonywać swoją pracę, aby zapobiegać i stawić czoła pewnym sytuacjom niedoborów. Ma to w szczególności na celu zapewnienie zaopatrzenia w podstawowe potrzeby, takie jak woda.
W szerokim sensie aktywa można ogólnie uznać za ograniczone. Dlatego klasyczną definicją ekonomii jest zarządzanie rzadkimi zasobami. Tak więc, podczas gdy dostępne produkty są ograniczone, potrzeby są nieskończone. W tym miejscu należy podkreślić, że technologia jest czynnikiem, który zawsze może zwiększyć zdolność do produkcji dobra.
Przyczyny niedoborów
Istnieją głównie trzy przyczyny powstawania niedoboru produktu:
- Zwiększony popyt: Wymagania zakupowe wzrastają ponad oczekiwania, co może być spowodowane np. wzrostem siły nabywczej lub preferencjami publicznymi.
- Redukcja podaży lub ograniczenie produkcji: Możliwe, że firma musiała przerwać proces produkcyjny z powodu nadzwyczajnych okoliczności. Na przykład z powodu wypadku w jednej z twoich fabryk. Podobnie może się zdarzyć, że wystąpił problem w jednej z części łańcucha dostaw. Dostawa produktu może nie być możliwa z powodu zablokowania drogi w wyniku protestu lub klęski żywiołowej.
- Kumulacja: Może się zdarzyć, że część populacji przywłaszczyła sobie lub skonsumowała dane dobro, pozostawiając resztę bez możliwości samodzielnego zaopatrzenia. Może się tak zdarzyć, gdy istnieją duże różnice społeczno-ekonomiczne. Tak więc produkt kupują tylko osoby o większej sile nabywczej.
Istnieje również inny rodzaj bardzo szczególnego niedoboru, który jest sztuczny. Oznacza to, że państwo ogranicza masową produkcję lub reprodukcję dobra. W ten sposób dąży do ochrony praw własności intelektualnej i tylko twórcy produktu mogą z niego korzystać.
Dzieje się tak w przypadku wynalazków lub innowacyjnych tworów, na które zwykle rejestruje się patent, który zwykle ma ograniczony okres, na przykład pięć lat. W związku z tym w tym okresie tylko twórca lub osoba nabywająca patent może wytwarzać produkt.
