Naturalna stopa bezrobocia to taka, która reprezentuje poziom bezrobocia, którego nie można zmniejszyć i jest to część tego, co jest uważane za normalne w gospodarce. Poziom ten zwykle oscyluje między 2% a 5% i jest częścią bezrobocia frykcyjnego ludności.
Naturalna stopa bezrobocia istnieje po części dlatego, że niektórzy pracownicy rezygnują z pracy, tracąc na pewien czas dochody, z różnych powodów. Mogą to być na przykład dążenie do lepszych możliwości zawodowych lub odległość do miejsca pracy.
Oznacza to, że nawet przy pełnym zatrudnieniu niektóre osoby mogą zdecydować się na bezrobocie. Jest to tak zwane bezrobocie frykcyjne, ponieważ ludzie potrzebują czasu, aby znaleźć odpowiednią pracę.
To normalne, że pracownicy przemieszczają się między firmami, ponieważ rynek pracy jest elastyczny. Na przykład wyobraź sobie, że inżynier pracuje dla firmy X, ale inna firma Y oferuje mu lepsze warunki ekonomiczne. Może jednak istnieć przerwa czasowa, załóżmy, że miesiąc, między odejściem pracownika z jednej firmy a wejściem do innej. To dlatego, że być może musisz przejść serię wywiadów.
Z drugiej strony istnieją sektory o większej mobilności niż inne. Na przykład sektor finansowy lub sektor komputerowy i komunikacyjny są wysoce mobilne w rozwiniętych gospodarkach.
Należy zauważyć, że stopa bezrobocia naturalnego jest równoważna stopie bezrobocia w długookresowej równowadze
Rozwój teorii naturalnej stopy bezrobocia
Stopa bezrobocia może się różnić ze względu na niedoskonałości rynku pracy i zależy od wielu zmiennych. Są to łączny popyt, istnienie pomocy publicznej i subsydiów dla bezrobotnych, inflacja, zachęty podatkowe do zatrudniania, płaca minimalna i wszelkiego rodzaju pomoc społeczna w gospodarce z silnym państwem opiekuńczym.
Wpływ mają również regulacje publiczne, takie jak podwyżki podatków czy wszelkie regulacje uniemożliwiające prawidłowe funkcjonowanie rynku pracy.
Krótko mówiąc, stopa bezrobocia w długookresowej równowadze jest ściśle powiązana z NAIRU, czyli stopą bezrobocia bez przyspieszania inflacji. Zostało to rozwinięte za pomocą krzywej Phillipsa, gdzie istnieje ujemna korelacja między stopą bezrobocia a inflacją.
Z drugiej strony ekonomista, który otrzymał nobla w dziedzinie ekonomii, Joseph E. Stiglitz, powiedział, że rządy muszą prowadzić politykę strukturalną, która pozwoli im korygować bezrobocie i że polityka nie powinna skupiać się tylko na inflacji, ponieważ rynek pracy jest niestabilny.
Bezrobocie strukturalne