Termin saldo kredytowe obejmuje sytuację księgową, w której suma pozycji w „uznaniu” jest większa niż w „obciążeniu”.
Innymi słowy, dzieje się tak, gdy na konto wpłynie więcej kredytów niż opłat.
Po co to jest
Kiedy pojawia się ten rodzaj równowagi, jest to zwykle dobry znak przepływ gotówki, ponieważ kredyty księgowe są równoznaczne ze wzrostem całkowitego salda dochodów.
Jeśli jednak nastąpi wzrost księgowania „aktywów”, które przekładają się na kredyty na konta związane z zobowiązaniami lub kapitałem własnym, oznaczałoby to wzrost w ujęciu realnym. Dlatego jedynymi pozycjami, które zostałyby zredukowane, byłyby aktywa i wydatki.
Następnie, jako zestawienie do podania salda kredytowego, należy podać:
- Większa ilość kredytów niż opłat na koncie.
- Wyższa wartość w kredycie niż w „konieczności” księgi rachunkowej konta księgowego.
Przeciwieństwem salda kredytowego jest saldo debetowe. Z drugiej strony, gdy saldo nie jest ani wierzycielem, ani dłużnikiem, ponieważ wartość wynosi zero, nazywa się to saldem neutralnym.
Jak widać, wartości pozycji zarejestrowanych w „musi” i „mieć” pokrywają się, a zatem są anulowane i dają wynik zerowy, nazywany na poziomie rachunkowości „neutralnym”.
Konto TPrzykłady salda kredytowego
Następnie przeanalizowane zostaną salda kredytowe na różnych kontach, dzięki czemu zobaczymy wpływ na każdy z nich:
- Sprzęt komputerowy (aktywny). Saldo kredytowe na tym koncie księgowym zmniejsza wartość tego zasobu.
- Kredyt bankowy (odpowiedzialność). W takim przypadku wartość tego rachunku zobowiązań wzrasta wraz z pojawieniem się salda kredytowego.
- Rezerwy (kapitał własny). Jeśli wystąpi saldo kredytowe, wartość tego konta księgowego wzrośnie.
- Sprzedaż towarów (dochód). Zwiększ liczbę ponownie, jeśli podano limit kredytowy.
- Zakup towaru (koszt). Tutaj dzieje się odwrotnie, ponieważ przy dochodach wartość tego przedmiotu jest zmniejszona.
Wyjątkiem, na który musimy zwrócić uwagę, jest to, że choć kredyt i obciążenie na rachunkach księgowych oznaczają odpowiednio spadek i wzrost na rachunkach aktywów, to w praktyce to samo nie dzieje się na rachunkach bieżących banków.
Dzieje się tak dlatego, że bank lub instytucja finansowa zgłasza nam jako kredyt wpływy na naszym koncie oraz jako opłatę wydatki, które w nim generujemy. Bank nie interpretuje więc naszego rachunku osobistego jako aktywa z naszej perspektywy, ale jako agorę dochodów i wydatków.
Przykładami są wyrażenia takie jak „Opłata za rachunek za prąd” lub „Opłata za czynsz”.
Rachunki dochodów