Inwestycje trwałe to takie, które są utrzymywane w bilansie lub portfelu firmy przez okres dłuższy niż jeden rok.
Inwestycje te są zwykle związane z nietypową działalnością firmy. Choć mogą one należeć do grupy aktywów trwałych w bilansie, ten rodzaj aktywów skupia zarówno te, które mają zwykłą działalność, jak i te, które nie mają.
Charakterystyka inwestycji stałych
Głównym celem inwestycji trwałych jest z jednej strony dywersyfikacja dochodów i portfela aktywów, az drugiej uzyskanie długoterminowej rentowności, która nie jest szczególnie związana z główną działalnością firmy.
W przeciwieństwie do tzw. „inwestycji tymczasowych”, inwestycje trwałe muszą być uwzględnione w rachunkowości, jeśli znajdują się na rampie wyjścia (blisko momentu ich zbycia lub sprzedaży) lub, przeciwnie, mają być utrzymywane do terminu zapadalności lub w nieskończoność. Tego typu informacje mają kluczowe znaczenie dla akcjonariuszy, potencjalnych inwestorów i analityków rynku, ponieważ będą dotyczyć takiej czy innej strategii firmy.
Dodatkowo, dokonując tego typu inwestycji, firma ponosi dość wysoki koszt alternatywny. Dzieje się tak, ponieważ wymienia aktywa płynne, takie jak dostępna gotówka, na inwestycję, która ma co najmniej wygaśnąć zgodnie z oczekiwaną stopą inflacji.
Przykłady stałych inwestycji
Oto kilka przykładów stałych inwestycji, które możemy znaleźć w bilansach firmy:
- Akcje lub udziały spółek z tego samego sektora lub nie.
- Obligacje i inne rodzaje długu publicznego lub prywatnego.
- Fundusze inwestycyjne.
- Inwestycje spekulacyjne, takie jak te związane z nieruchomościami lub aktywami o możliwej aprecjacji.
Zakładając, że większość trwałych inwestycji wywodzi się z tych czterech przykładów, każdy z nich ma inny cel.
Po pierwsze, chociaż obligacje mają datę wygaśnięcia, pozostałe trzy przykłady nie. Dlatego z jednej strony posiadanie akcji innej firmy może oznaczać strategię dywersyfikacji działalności. Z drugiej strony, w przypadku funduszu, cel jest bardziej zorientowany na dywersyfikację nadwyżek pieniężnych firmy.