Christine Lagarde, dyrektor Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW), będzie sprawował swoją drugą kadencję, do 2021 r., w instytucji odpowiedzialnej za wspieranie międzynarodowej stabilności finansowej, nie napotykając żadnego rywala w procesie selekcji.
Powodem tej decyzji jest to, że prezydent, który objął urząd w 2011 roku, miał z powrotem większości członków Funduszu, organu, który narodził się na konferencji w Bretton Woods, która odbyła się w 1944 r., aby przeprojektować światowy porządek gospodarczy po II wojnie światowej.
Pięć lat temu obecny dyrektor zarządzający Funduszu walczył o stanowisko z prezesem Banku Meksyku Agustínem Carstensem, który zakwestionował niepisaną zasadę, że dyrektorem MFW jest Europejczyk. Jednak obecnie Lagarde ma większość poparcia 188 krajów wchodzących w skład MFW, w tym państw, które jej w tamtych czasach nie wspierały, takich jak Rosja.
To pierwszy raz od ponad dekady, kiedy szef wiodącej światowej instytucji gospodarczej odnowił swój mandat, po jego poprzednikach Rodrigo Rato (2004-2007) Tak Dominique Strauss-Kahn (2007-2011) opuścić urząd przed osiągnięciem obowiązkowych pięciu lat.
Kraje wschodzące nie wykazały sprzeciwu
Tym razem proces przebiegał znacznie sprawniej ze względu na brak konfrontacji przez rynki wschodzące, które w 2011 r. wykorzystały swoją siłę gospodarczą, aby domagać się reform w ramach instytucji i zwiększać wagę krajów rozwijających się.
W rzeczywistości Fundusz rozpoczął w styczniu ubiegłego roku inicjatywę powołania osoby odpowiedzialnej za nowy mandat i man Lagarde szybko otrzymała wsparcie long. „Jestem zaszczycony, że kilka krajów pokazało mi swoje wsparcie. Zrobiła to Francja, Wielka Brytania, Niemcy, Chiny, Korea Południowa, Meksyk… I bardzo szybko – zadeklarował.
W dużej mierze brak sprzeciwu wynika z trudności, z jakimi borykają się niektóre kraje wschodzące, takie jak: Rosja i Brazylia, na ścieżkach recesje; i słabości innych, takich jak Republika Południowej Afryki i Turcja. Ze swojej strony Chiny, wielka światowa lokomotywa, ale pogrążona w zmianie modelu ekonomicznego, osiągnęła ostatnio jeden ze swoich wielkich celów w organizacji: włączenie juana do koszyka wymiana zagraniczna Funduszu, co stanowiło zdecydowane wsparcie dla Pekinu.
Niepewne oczekiwania gospodarcze
W ciągu pięciu lat sprawowania urzędu francuska prawniczka musiała radzić sobie z kryzysem dług Europa oraz ratowania Grecji i Ukrainy. Co więcej, zdaniem ekspertów, „w obliczu wprowadzenia oszczędności i cięć wynikających z Berlina i Brukseli MFW zawsze starał się przyjąć elastyczna i umiarkowana pozycja”.
Niemniej jednak, Lagarde będzie musiała dalej zmagać się z bardzo kruchą światową sytuacją gospodarczą, pełną niepewności, chociaż kończy swoją pierwszą kadencję z punktem bardzo na jego korzyść: nadaniem większej wagi w strukturze rządowej mocarstwom rozwijającym się, takim jak Chiny, Rosja, Brazylia czy Meksyk.