Włochy, gospodarka z wieloma niedokończonymi sprawami

Najnowsze dane o wzroście gospodarczym są pozytywne dla Włoch. Kraj transalpejski związał aż 14 kolejnych kwartałów z rosnącą gospodarką. Chociaż w 2017 r. wzrósł o 1,5%, Włochy znajdują się w trudnej sytuacji gospodarczej i stoją przed wieloma wyzwaniami: wysoki poziom długu publicznego, restrukturyzacja systemu finansowego i oczekująca poprawa wydajności.

Jak wspomnieliśmy wcześniej, włoska gospodarka utrzymała przedłużoną passę wzrostu gospodarczego. Jego Produkt Krajowy Brutto wynoszący 1,7 biliona euro czyni go krajem o bardzo ważnej wadze, stając się trzecią co do wielkości gospodarką w strefie euro. Dobre wyniki dla włoskiej gospodarki pokazuje również stopa bezrobocia, która jest na najniższym poziomie od 5 lat. Ale pomimo tych pozytywnych danych, Włochy mają dużo do zrobienia. Dowodem na to jest to, że porównując wzrost Włoch (1,5%) widzimy, że jest on znacznie niższy niż średnia europejska, która wynosi 2,5%.

Na poziomie ulicy obywatele są niezadowoleni. Niepewna siła robocza zmusza włoskich robotników do szaleństwa, ubóstwo wzrasta, a poziom bogactwa jeszcze się nie poprawił w 2008 r. Co gorsza, istnieją silne różnice między uprzemysłowioną i zamożną Północą a niezbyt prężnym Południem.

Niska produktywność

Analizując PKB per capita, można stwierdzić, że Włochy pozostały w stagnacji. W 1998 roku jej PKB na mieszkańca wynosił 26 000 euro, a obecnie wynosi 26 300 w porównaniu do 30 300 w strefie euro. Oznacza to, że od 1998 r. produkcja per capita we Włoszech wzrosła tylko o 1,15%. Wśród przyczyn wyjaśniających tę stagnację są liczne zmiany rządów (66 różnych rządów od zakończenia II wojny światowej), szkody spowodowane bolesną recesją gospodarczą (2007-2012) oraz wejście do strefy euro. A to dlatego, że odkąd Włochy stały się częścią strefy euro, ewolucja ich gospodarki przebiegała najgorzej w krajach o wysokich dochodach.

Wydajność Włoch spada od 2000 r. Niestety ten niepokojący spadek obejmuje wszystkie sektory gospodarki. Wręcz przeciwnie, inne gospodarki europejskie, takie jak Hiszpania, Francja i Niemcy, osiągnęły poprawę swojej rzeczywistej wydajności na godzinę pracy. W związku z tym istnieje obawa, że ​​gospodarka o wielkości i znaczeniu Włoch pozostaje w tyle, co zwiększa dystans w stosunku do innych krajów uprzemysłowionych. .

Jednym z największych problemów w zakresie produktywności i wzrostu gospodarczego we Włoszech jest system sądownictwa. We Włoszech postępowanie upadłościowe trwa znacznie dłużej niż w pozostałej części Unii Europejskiej. W tym sensie możemy mówić o procesach, które mogą trwać 2 lata. Oznacza to, że praca i kapitał nie mogą przenieść się do bardziej rentownych i bardziej produktywnych firm. Należy pamiętać, że postępowanie upadłościowe we Włoszech wiąże się z bardzo wysokimi kosztami, najwyższymi w strefie euro.

Inwestycje w badania i rozwój oraz wydatki na edukację przyczyniają się do poprawy produktywności gospodarki. Jednak Włochy mają w tym zakresie poważne braki. Jej wydatki na badania i rozwój sięgają 1,29% PKB, co czyni je jednym z najniższych w strefie euro. Pod względem wydatków na edukację Włochy z 4% PKB przewyższają jedynie Rumunię i Grecję.

Nadmierne zadłużenie i oczekująca poprawa systemu finansowego

Szczególnie niepokojące są poziomy długu publicznego wykazane przez Włochy. W 2007 r. jej dług publiczny wynosił 99,8% PKB, ale w 2016 r. osiągnął 132% PKB. Jedynie ukarana Grecja 180% długu publicznego w stosunku do PKB i Japonia 230% długu publicznego w stosunku do PKB przekraczają Włochy.

Ale poziom zadłużenia nie dotyczy tylko sektora publicznego. Problemy z zadłużeniem i wypłacalnością dotykają również włoskie instytucje finansowe. Hiszpania podjęła już głęboką reformę sektora finansowego, aby zapewnić swoim bankom niezbędną wypłacalność, przeciwnie, Włochy nie przeprowadziły tak głębokiej reformy.

Nieufność i wątpliwości budzą się we włoskiej bankowości. Już w zeszłym roku państwo włoskie musiało wpompować 3,5 mld euro w najstarszy bank świata, bank Monte dei Paschi. Nie powinniśmy też zapominać, że 17 000 milionów euro przeznaczono na Vento Banca i Banca Popolare de Vicenza.

Należy zauważyć, że zadłużenie Włoch i stopień wypłacalności jego banków są ze sobą ściśle powiązane. W tym sensie banki zaalpejskie posiadają nie więcej i nie mniej niż 10% całego niespłaconego zadłużenia we Włoszech.